özge
@rozgek
Galatasaray Üniversitesi
İstanbul-Antalya
67 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Yolun sonu yok ki.. Yol hep yeniden başlıyor. Biten biziz. Bitmemek için savaştığımız kadar insanız.
Sayfa 390 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Ya keşfedecekler, kat etmeleri gereken yolu ya da bütün bunlardan habersiz ölecekler. Tatminsizliğin bedelini ödeye ödeye, geri alamayacakları son nefeslerini verecekler.
Önemli olan, Tanrı’nın bir enstrüman yaratmış olmasıdır. İnsan denen bir enstrüman. Ancak yarattığı müzik enstrümanını çalamayan bir usta gibi, Tanrı da insandan doğru sesi çıkaramamıştır. Bu yüzden Tanrı hariç bütün güçler insanı çalmış ve özellikle de şeytan en güzel melodilerini onunla bestelemiştir.
Okur Takip Önerileri
Duyguların, düşüncelerin en büyük düşmanı olduğunu öğrenmedikçe, duyguların, sadece birer kelimeden ibaret olduğunu anlamadıkça, onların esiri olarak kalacak.
İnsan, uzayda var olan yalnız bir varlık olduğunu anımsamadığı sürece sosyalleşmenin bedelini adsız acılarla ödemeye devam edecek.
Düşünceler mükemmel, ancak davranışlar kusurludur.
İnsanın yarattıkça yok olduğunu anladın. Yaratıcılığın bedelinin yarattıkların kadar eksilmek olduğunu kabul ettin.
Çelişki seni öldürür. Çelişki işkencedir. Çelişki buz tutmuş bir göldür. Çelişki buz tutmuş gölün çatladığı andır. Çelişki, göldeki çatlağa saplanıp donmaya başlamandır. Çelişki, yardım istemek için açtığın ağzına dolan sudur.
Aynı zihinde yer alan karşıt düşünceler birbirini yok eder ve ışığa dönüşürler.
Hiç dostu yoktu. Hiç düşmanı yoktu. Hayatının hiçbir döneminde mektup yazmamıştı ve kimseden yanıt beklemiyordu.
Unutma ki zaman, gidecek yeri olmayanların evidir.
Benimle savaşma. Çünkü kazanırsan, kaybedersin.
Belki de sadece bu beni üzüyor: kim olduğunu bilmemek. Ancak önemli değil. Çünkü kim olursan ol, bana dönüşeceksin. Bittiğin an başlayacağım. Sana, yaratarak yok olmanın anlamını ezberleteceğim.
Resimli romanlara benzediğine emin olduğum rüyaların bile beni anımsamana yetmez. Çünkü kimsenin anımsamadığı ve dönmediği bir yerdeyim.
Beni sadece fotoğraflardan tanıyorsun. Sadece nasıl göründüğümü ve objektife nasıl baktığımı biliyorsun.
Aralarındaki uzaklık bir hayat kadardı.