Sabitlenmiş gönderi
"Kötü bir yalnızlık seni incitmesin diye avucundaki hayat çizgisinden sessizce öptüm"
Sayfa 43 - kırmızı kedi yayınlarıKitabı okudu
Hangi kitabı açtıysam seni okudum yıllardır
Hangi aynaya baktıysam seni gördüm
Gel desen gelemem
Git desen gidemem
Sayfa 28
Okur Takip Önerileri
kbrsk tekrar paylaştı.
Biz ölümün çocuklarıyız. Hayatın hilelerinden ancak ölüm kurtarır bizi. Odur hayatın içinden bize seslenen bizi yanına çağıran ... Henüz insanların dilini anlayamadığımız yaşlarda, oyun sırasında duraklamamızın sebebi o an ölümün sesini işittiğimiz içindir. Hayatımız boyunca ölüm bize hep işaret verir. Hani bazen, hiçbir sebep olmadan insan birden düşünceye dalar, hem de öyle derin dalar ki ,zaman ve mekanı unutur, hatta ne düşündüğünü bile bilemez. Bundan sonra kendi durumuna ve dış dünyaya tekrar aşina olmaya gayret gösterir. Bu, ölümün sesidir
Sayfa 69 - iletişim yayınlarıKitabı okudu
Eğer içimizde bir gönül kaldıysa ; masal dinleyen, şarkı söyleyen, şiir okuyan, sulara bakan, kuşlara gülen, ağaçları kucaklayan, yalnızlıkla ürperen bir gönül, dünyamız insanın gövdesinde yeniden filizlenmeye başlayacaktır. Yoksa yaşadığımız gezegen hepimizi bir taş masalına çevirecek.
Sayfa 14
Hayal yaşamanın elifiyse, gerçek, büyümenin ve güzelliğin bütün harfleri oluyor.
Sayfa 50
İnsan bir ülkeden ne kadar karanlıkla kaçarsa kaçsın yanına bir el çantası almadan edemez.
Salman Rüşdi
Sayfa 49
Bazı duygular dile gelmiyor. Söylemekle anlaşılmıyor. Kalbimizdeki boğuntu biraz daha ağırlaşıyor. Bizi gerçeğimize biraz daha gömüyor. Dilsiz çana çeviriyor.
Sayfa 46
insan nasıl bir değersizlik duygusuyla büyür ki kimseyi sevmez. Kendinden başka bilgisi olmaz..
Sayfa 39
insan bütün hayatını, sonunda yalnız kalmak için yaşıyor sanırım.
Sayfa 38
Ağlamayı bilmeseydik nasıl yaşardık bilmiyorum
Sayfa 35
Görünmeden yaşamak mümkün olsaydı keşke. En son insana kadar geri çekilerek yaşamak. İnsanların hayal hanelerinde harflerden bir insan olmak.
Sayfa 16
Gönül yorgunluğu ne, biliyor musun? Gökte yıldızın kalmıyor. Gölgen bir yere sığmıyor. İçindeki şarkı içinde boğuluyor. Penceren sokağa bakmıyor. Bütün sevgi sözleri kalbinde cezaya dönüyor. Kirpiklerin hiçbir güzellikle halkalanmıyor. Baktığın bütün sular yeraltına çekiliyor. Sevmek korkusu ayrılıktan çok önce acı veriyor Dünyanın bütün cenazeleri evinin önünden kalkıyor. Her gün bir arkadaşın büyüdüğünüz zamanlarda kayboluyor. Girdiğin çıktığın bütün kapıların önünde yabancı, ardında yalnızlık olup kalıyorsun. Ne biliyor musun gönül yorgunluğu? Kendinden soğuyorsun. Sözünden soğuyorsun. Geçmişinden soğuyorsun. İnandıklarından soğuyorsun. Baktığın yüzlerden soğuyorsun.
Sayfa 9
Eğer geçmişimizin ötesine geçmemişsek ona layık değilizdir.
Sayfa 161Kitabı okudu
