Artık gece oldu yaban dağlarda
Yıldızlar yine bizim yıldızlar,
Ay yine bizim.
Gel, bu sakız kokan ılık rüzgâra karşı
Mehmet gel, alnımızı vatandan yana dönelim.
Sayfa 39 - (Varlık, S. 370, 1 Mayıs 1951, s. 10)Kitabı okudu
Hani sen, sokağın başından. Hiçbir şeye aldırmadan. Rüzgâra karşı savurarak saçlarını yürüyorsun ya. Ben hiç görmedim seni öyle yürürken. Ayak izlerinin olduğu yerlerde yetişen papatyaları toplamadım. Ama hep düşündüm. Hayal ettim. İstedim. Sevdim. Saçlarını savuran rüzgârı kıskanırcasına sevdim. Senin beni sevmediğini bile bile sevdim. Bazı yollar bazı sevdalara çıkmıyor. Bazı gözler gerçekten seveni görmüyor. Yamalı bazı düşler. Yaralı bazı gönüller. Ama hayat böyle işte. Sevmeden de olmuyor.
Sevdim seni...
Ümit ÜSKÜDAR
Ama her ağaç aynı güçle duramazdı ki onu savuran rüzgara karşı. Bu ağacın suçu değildi. Kimse neden yıkıldın diye ağacı suçlayamazdı. Tıpkı yıkılmayan ağaçlara neden yıkılmadın denilmeyeceği gibi. Tıpkı rüzgara neden yıktın diye sorulmayacağı gibi.
Sevdanı ört üstüme yar sevgim ısınsın
Yüreğini koy ömrüme, kalbim yaşasın
Saçlarını sal savur sen, rüzgara karşı
Kokun sinsin tenime yar bahar utansın
Başını yasla omzuma, annem kıskansın
Şarkılar sana söylensin kalem kırılsın
Bizi gören sevdalılar varsın imrensin
Bizimkisi aşktan öte başka bir şeydir