Bunları yazmak anlatabilmek , bir nevi bir vefa borcu. Çalıştığım yıllarda, elimden gelse, tecavüze uğrayan, kendi kabahati imiş gibi utancını yaşayarak bunu anlatamayan, bundan kurtulmak için cesaretlenerek müracaata gelen bütün kadınlara uzun, upuzun mektuplar yazardım. “Sizi anlıyorum” demek isterdim. Bazıları çıkıp “yaşamadan anlayamazsın”
Bu kitabı ne zaman okuma listeme aldığımı hatırlamıyordum; ama “geçmiş zamandaki Semih’in bir bildiği vardır” diyerek siparişi verdim. Daha sonra kitabı okurken bazı cümleler “anımsadım” Sema Kaygusuz’a dair. (Sema Kaygusuz, “anımsamak” kelimesini çok seviyor bence. Birçok yerde severek kullanmış. Bu sebeple ben de tırnak işareti içerisine aldım.
Sema Kaygusuz'u pırıl pırıl hikâyeleriyle tanıyalı herhalde 7-8 sene olmuştur. Sandık Lekesi'ni sahilde, etraf çocuk sesleriyle dolu, bir yandan da bir şeyler içerek okuduğumu hatırlıyorum. Beni ilk çarpan elbette üslûbuydu; dil kullanımı, şiirsel anlatımı hemen etkilemişti beni. Yazarın romanlarını okumadım, 'Yere Düşen Dualar' ilk romanıydı,