Kitabı beğendim,diğer okurlara tavsiye ederim.:)
Yalnızlığın ne kadar da çetrefilli olduğunu yani yalnizligin sona ermesi için nasıl alengirli bir süreçten geçilmesi gerektiğini anlardım okuyunca bu kitabı eğer küçük bir çocuk olsaydım.Bu kolay bir öğreti degil,masum bir çocuk için ,sadece bu yönü biraz ağır gelir çocuk ruhuna diye düşünüyorum.Kitapta anlatılan hikayeden bahsetmedigim için ,bu girizgah cümlelerim soyut anlam taşıyor ve askıda kalarak zihninizde pek fazla bir çağrışım yaptırmıyor belki de...Hikâye,bir otekilestirmemeyi öğütleyen ve mutlu sonla biten türden ...Yazarımız muhteşem yazmış yine.Benim eleştirim ise yazarımızın da yaşı itibari ile biraz eskiden yazılan acıklı çocuk kitabı tarzında bir yapıt ortaya koyması ile ilgili.Bunda bir sıkıntı yok evet okunabilir ancak ben bile gözlerim dolarak okudum,dediğim gibi böylesi hikayeler çocuğuma okutmak için favorim olmuyor.Elbette güzel kurgu,güzel anlatım ve edebi dili itibari ile seçkin bir eser.
Fakat bana ,lanet olsun tüm şapkalara,bir daha şapka gördüğümde asla başıma takmayacagim ,insanlar bu kadar uzulebiliyorsa ,dedirttigine göre ,çocuk kalbi ve aklı neler neler hisseder, diye düşünmeden edemiyorum.Esasen yeni nesil yazarları daha çok tercih edeceğim sanırım ,çocuğumun okuma seçkisi için.Hikayede illa birşeyler dışlanmışlik hissi verilmeden de rahatlıkla birlik bütünlük kardeşlik teması işlenebilir bence.Agir gelir bu kitap benim oğluma..
Teşekkür ederim... saygılarımla.
:)
