Bedenimin kendine kör ve sağır olduğunu hissediyorum…bedenim kendine karşı duyarsız.
(...) her memleket ve her iklim, her içtimaî muhit, insana yeni bir şahsiyet veriyor. Bilmem siz bunu nasıl izah edersiniz? Benim hüviyetim, giydiğim elbise, şapka, bulunduğum yer, etrafımdaki eşya, konuştuğum adam, düşündüğüm şey, yaptığım tavrı hareketle beraber değişir. İnanınız buna.
“Bu hatıralara ihtiyacım var, gittikleri yere kadar giderler, ben de onları takip ederim, nasıl olsa zamanı geldiğinde kendi kendilerine sona ererler“ diyordu.
Sayfa 164Kitabı okudu
Hepimiz geçmişimizden sürülmüşüz.
Sayfa 164Kitabı okudu
Yaşamımızı oluşturan temelin hafıza olduğunu fark etmeniz için ufaktan ufağa hafızanızı kaybetmeye başlamanız gerekiyor.
Kendimiz olabilmek için kendimize sahip olmalıyız, hayat hikayemize sahip çıkmalı, onu kaybettiğimizde yeniden edinmeliyiz. Kendimizi " hatırlayarak", kendi içsel hikayemizi, anlatımımızı yeniden derlemeliyiz.
Sayfa 134Kitabı okudu
"Kişi ağzıyla yalan söyleyebilir ama yüz ifadesi onu ele verir."der Nietzsche
Sayfa 103Kitabı okudu
Sağduyu şapka çıkarılacak bir şeydir, ama insan her zaman aklıselime bel bağlayamaz. Bazen muammayı olduğu haliyle kabul etmek çok daha mantıklı ve gerekli olabilir.
Sayfa 25Kitabı okudu
"Yaratıcılığın ve kalbin ne söylüyorsa onu yap."
Sayfa 55Kitabı okudu
Ulan, insan canavar be! dedi. Kitapları bırak, utanmıyor musun, insan canavardır, canavarlar okumaz!
Biraz sustuktan sonra güldü:
"Biliyor musun," dedi, "Allah insanı nasıl yarattı, insanın, bu canavarın, ilk olarak Allah'a hangi sözleri söylediğini biliyor musun?"
"Hayır! Nereden bileceğim? Orada değildim
Sayfa 155 - Can YayınlarıKitabı okudu
Çünkü bazı şeyler söylenemez sadece gösterilebilir!
Luis Bunuel
Hayatımızı oluşturan şeyin hafıza olduğunu fark etmek için ufaktan da olsa hafızanızı kaybetmeye başlamanız gerekiyor. Hafızamız bütünlüğümüz, mantığımız, duygumuz, hatta eylemimizdir. Onsuz biz bir hiçiz.
Sayfa 44Kitabı okudu
Parmaklarınızı kaburga kemiklerinizin üzerinde bir mandoline dokunur gibi gezdirin: Mezara ne kadar yakın olduğunuzu göreceksiniz. Giyimli olduğumuz içindir ki ölümsüzlükle böbürleniriz: Bir kravat takıldığında nasıl ölünebilir? Giyinip süslenen ceset kendini iyi tanımamaktadır ve ebediyeti hayal ederek bunun yanılsamasını sahiplenmektedir. Et iskeleti örter, giysi eti örter: Tabiatın ve insanın ince kaçamakları, içgüdüsel ve itibarî aldatmacalar: Bir beyefendi çamurdan ve tozdan yoğrulmuş olamazdı... İtibar, saygıdeğerlik, kibarlık -çaresizlik karşısında bir sürü kaçış yolu. Bir şapka taktığınızda, ana karında günler geçirdiğiniz ya da solucanların yağlarınızı tıka basa yiyecekleri kimin aklına gelir?
Hiçbir şeyin anlamı yok…. en azından benim için.
"İnsan bir şeyi hep gözünün önünde durduğu için fark edemez."