"Savaş için paraları var ama fakirleri doyuramıyorlar."
(Tupac)
"Görüldü çocukların böcekler gibi öldürüldüğü."
(Sagopa Kajmer)
"Çocuklar öldü kaldı hep sakat,
Sorumluları paravanın sen arkasına mı sakladın ?"
( Ceza )
"Son savaşta can veren annenin en sinirli çocuğuyum."
( Allame )
"Neden mi illegal gel anlatıcam bıkana kadar,
Medya ölen çocuğa değil çıplak gezen stara bakar."
(Hidra)
Oysa bir çocuk öldüğünde dünyanın çığlık çığlığa yas tutması gerekir. Öldün daha önce, lütfen ölme tekrar! Bir sahile vurdun, bir savaşta vuruldun, bir sokakta kayboldun. Bir cahilin elindeki silahla, bir sarhoşun kullandığı araçla, bir zalimin verdiği komutla, bir yardım elinin uzanamadığı açlıkla öldün. Seni hatırlıyorum çocuğum. Unutursam ben niye varım? Senin gidişini durduramayan insan niye var? Vicdan niye var? Çocuklar ölüyorsa kalan dünya ne işe yarar?
Çocuklar savaşta büyümez, barışta büyür. Çocuklar barışla büyür, barış da büyür. Yaşam da barışa barışa değişir, güzelleşir, iyileşir. Ne var ki ilk bakışta dünyadaki en kolay şeymiş gibi gözüken barış kolay kolay gerçekleşmez. Barış sanki atom bombası, nükleer bombaymış gibi uzakta tutulur, patlamasından korkulur!
Sayfa 94Kitabı okudu
