Gerçek olan şu ki: Çok eziyet gören, çok sıkıntı çeken, acıyı bilen insanlar daha nazik kalpli oluyor. Diğer insanlara göre daha duygulu oluyor, daha efendi oluyor, daha anlayışlı oluyor. Sonuçta adam bir tecrübe kazanıyor. Bunun adı da: İnsanlık tecrübesi. Yoksa yoksulluğu görmeyen, acıyı hissetmeyen, el bebek gül bebek yetişen birinin; yoksulluk ve acıdan neden haberi olsun ki?