Kitab çok akıcı. Yazar kendisinin platonik sevgisinden bahs etmiş. Bu kitabı 2 kez okudum. Bence, kitabda çok derin mevzulara dokunulmuş. Bana kalırsa, bu hikayede hem Miraç, hem de Zümranın haksız olduğu konular vardı. Miraçin haksız olduğu nokta Zümra ona seni seviyorum ve ya ümitlenmesi için hiç bir şey soylememişdi. Miraç onu sebebsiz sevmişti. Bunun içinde bence, Zumraya çokta kizmamali idi. Zümranın haksız olduğu konu da Miraçi sanki yara bandı olarak kullanması idi. Her başı sıkıştığında ve ya kötü hissetdiginde onunla goruşmesi idi. Zaten Zümra çoçuk degildi. Elbette Miraçin ona olan duygularinin farkindaydi. Keşke üsulluca ona her şeyi anlatsaymış.Eğer gerçekten bu kitabda yazılan her şey gerçekse, Miraç çok güzel ve saf sevmiş gerçekten. Ama hayret! İnsanlar nedense hep ona değer veren, onu saf seven birini bırakıp değmeyecek kişilere aşik oluyo. İşte aşk sebeb tanimiyo. Yazarın tek sevmedigim özelliği kitabında kendini kusursuz seven biri olarak gosterip Zumraya kizmasi oldu. Önce de söyledigim gibi ilk seven, ilk aşik olan Miraçdı. Zümraysa ona defalarca bizden alınmaz demişdi. Bunun için biraz Miraçi haksız buldum. Ama benimle aynı fikirde olmayanlarda ola bilir, tabii ki.