"bu dünyanın dedikodusu toz gibidir. gönül aynasını örter. sen aklını başına al da bir zaman için susmayı kendine huy edin.
Allah'ım! sen her gece ruhları ten tuzağından azad eder, onları dünyaya ait işlerden, hatıralardan kurtarırsın. ruhlar her gece ten kafesinden kurtulurlar da kimsenin hükmü altında bulunmadan, kimseye hükmetmeden hürriyete kavuşurlar. zindandaki mahpuslar gece uyuyunca zindanda bulunduklarından habersizdirler. yüksek mevkilerde bulunanlar da refah içinde yaşayan mutlu kişiler de uykuya dalınca her şeylerini kaybederler. uykuda ne gam, ne kazanmak ve ne de kaybetmek endişesi vardır. ne de şunun bunun hayali...
arif olan zatın hali uyanık iken de işte böyledir. yani arif olan uyanık iken de dünyaya karşı uykudadır. Cenab-ı hakk, Ashab-ı kehf hakkında : 'onlar uykudaydılar.' tabirini kullanmıştır. bu nasıl olur deme. onlar gece gündüz dünya hallerine karşı uykuya dalmışlardır."
Sayfa 53 - çev.
...
— Bulamadım değil, arayacağım şeye güvenim kalmadı. Ne
demiştiniz? «Çekirdeği olsa, Bozkır hiç yeşermez mi?» dediniz! Burda, Bozkırın karşısında bu söz büsbütün korkunçlaştı. Şaşırttı beni...
Şefik Ertem, cıgara yakarak bekledi. Emine'nin daldığını görünce güler gibi, içini çekti:
— O gün, bu sözü, gelişigüzel söylemişim, laf arası...
Sayfa 374 - Tekin Yayınevi, 5. BasımKitabı okudu
Allah’ı herkes kendi zâviyesinden görür. Allah, herkesin zannına, anlayışına, idrakine göre ifâde edilir.
Vahdet-i Vücud’da “Her şey O’ndandır.” demek olan bu inanca göre eşyada, her zerrede Allah’ın kudreti, sanatı görünmektedir. Fakat, görünen şeyler, hâşâ, Allah değildir. Üzerine güneşin nûru düşen her nesneye biz, güneş diyebilir miyiz?
Hazret-i Mevlânâ’nın nesebi Hazret-i Ebu Bekr-i Sıddık’a kadar uzamaktadır. Babası Mehmed Bahaeddin Veled hazretlerinin, “bilginlerin sultanı” anlamına gelen Sultanü’l-Ulema lâkabını Peygamber Efendimiz’in rüyada kendisine verdiğini anlatan rivayetler vardır.
“Varlık ve yokluk hep O’dur. Sevinci ve kederi hasıl eden de hep O’dur. Sende görecek göz yok ki, tepeden tırnağa kadar hep O’ndan ibaret olduğunu görebilesin!” Mevlana
“Eğer bir an hakkıyla nefsine hâkim olabilsen bütün peygamberlerin ilmi sana malum olur. O zaman, bütün dünyanın aramakta olduğu güzeller güzeli, o gayb âleminin güzeli, senin anlayışının, idrakinin aynasında belirir, kendini gösterir.” Mevlana
“Sen dışa, etrafına bakacak olursan burada, çeşit çeşit renkte, çeşit çeşit dil konuşan acayip insanlar görürsün. Allah, Kur’ân’da ‘Rabbine dön!’ (Fecr Sûresi, 28. âyet) diye buyurdu. Rabbe dönmek, insanın kendi içine dönmesi, daha doğrusu insanın kendi dışında bulunan insanları değil, kendi içinde bulunan insandan başkasını bulması, görmesi demektir.” Mevlâna
“Felek, bizim kendi görüşünü beğenmiş, egoist tab’ımızm kölesi değildir. Şu varlık âlemine geliş bize yokluk sermayesi olmuştur. Perdelerin arkasında gizlenmiş, bizi terbiye eden büyük bir terbiyecimiz var. Aslında biz O’nun yanındayız ve dünyaya gelmiş değiliz. Bu görünen maddî varlığımız bizim gölgemizdir.” Mevlâna