"Anılarım söylemek istediklerimizdir. Hatıralarım söyleyebildiklerimdir."
Ünlü bir düşünürdenKitabı okudu
"Olma kimsenin minnetine talip, bedeli, cevheri hürriyettir."
Namık KemalKitabı okudu
Önce seni
Sonra kendimi
Bugün de kimliğimi kaybettim
Hükümsüzdür
Bulanlar
Boşuna yorulup getirmesin yazık
Çünkü
Ahmet'i türkülere
Selçuk'u şarkılara
İlkan'ı şiirlere gömdüm artık
Bundan böyle
'Adım yalnızlık benim
Soyadımsa ayrılık'
Tam bu akşam böyle seni düşünürken
Çisil çisil bir yağmur başladı, şaka gibi
Ağlasam kimse anlamaz yüzüm gözüm sırılsıklam
Ruhumu söndürsün yağmur, yanıyorum Allahım
“Sığlıkistan kuralıdır: Sığ kitaplar çok satar, vasat kitaplar ödül alır, iyi kitaplar ıskalanır!”
Sayfa 149Kitabı okudu
"Çok satan o yazarın son romanı, tam sayfa ilanlarda 'başyapıt' diye empoze edilmek istendi. Ardından gelen seri ilanlarda, 2.6 milyon adet satışla o, ülkenin şampiyon yazarı ilan edildi.
Edebiyat, sayısal niceliğin belirleyici olduğu bir sportif olgu mudur? Yayınevleri rating yarışındaki televizyon kanallarına dönüşmemelidir."
Sayfa 229Kitabı okudu
Kimi insan Japon gülü gibidir.
En zor günleri bekler açmak için.
Karanlık, soğuk, fırtına, tipi vız gelir.
O kişiyi ne kışın geri dönmesi korkutur,
Ne kırağı çalması,ne don tutması...
Heeeey!
Yurdumun Japon gülleri...
Hepinize merhaba!
"...Dibek sokaktaki kâffeler yine oranın müdavim müşterisi olan kişilerle dolar boşalırdı. Beş dakika olsun uğramadan edemezlerdi. Sanki buluşma, görüşme noktasıydı. Konular eskilerden açılır; üzüntülerden, iz bırakan olaylardan, coşkulardan ve gelecekten konuşulur. Kaffenin önünden gelen giden, düşünceli olan olmayan, dalgın giden, gitmeyen gözler bir tanıdık arar, mutlaka bulur; selamlaşıp, birkaç dakika oturulur sohbet edilir. İşte bu kâffelerden birisi de sokak arasında mütevazı küçük, şirin; fazla gösterişi olmayan Sürpriz Kâffedir. Yaz aylarında sokağa konulmuş, karşılıklı olarak yan yana duran iç içe girmiş küçük masalarda sohbetler edilir, günün yorgunluğu çıkartılırdı...."
Sayfa 133 - "Rüzgarların Dövdüğü Kent
"Sorunsuz ve sonsuzluğa kadar dingin bir hayat sürmek istiyordum; yapmak istediğim; fakat hiçbir zaman başaramadığım her seferinde hayal kırıklığına uğrayıp yapmak için sonuna kadar zorladığım şeyleri bir kere daha denemeliydim. Eğer her seferinde başarılı olamıyorsam, her şeyi çabuk unutup, eskiye bir sünger çekerek geriye dönüp arkama bakmamalıydım artık…"
Sayfa 323
Öğrencisi olduğum Küçükçekmece İlkokulu'nun bahçesinden atlayarak; haftada mütemadiyen bir kere anlatılan ''Küçükçekmece Tufanı ve Kaybolan Şehir'' efsanesine konu olan göle doğru yürüdük. Mete yine anlatmaya başlamıştı hurafeyi: Yıllar yıllar önce yaşlıca bir dede gölün altındaki şehre gelmiş, kapı kapı gezip bir tas su istemiş, kimse de
Sen, sen olduğun için değerlisin, olduğun gibi, göründüğün gibi…
Kendini kimseyle karşılaştırma, eksik ve yetersiz görme!
Niçin böyleyim, şöyleyim deme! Zira böyle olmasaydın, sen, sen olmazdın…
Çünkü sen milyarlarca hücre arasından seçilip de bu dünyaya geldin…
Sen seçilmiş birisin…
Kendini sev ki başkalarını da sevebilesin.
İçindeki
Sayfa 19Kitabı okudu
"Kim olursanız olun, kendinize gitmeyi ihmal etmeyin." Yaşamımızı bir tiyatro oyununa benzetirsek, bu oyunun kahramanı biz olmalıyız. Başkalarının yazdığı senaryolarla bu hayat sahnesinde figüranlık yapmakla kendimiz olma şansını kaybetmiyor muyuz?
Aşkımıza ödül diye
Yüreğimde taş bıraktın
Gidiyorken imza diye
Gözlerimde yaş bıraktın
Hayatımda ne tat ne tuz
Sensiz odam buz kesti, buz
Gecelerim hep uykusuz
Sol yanımı boş bıraktın
Mutlu musun oralarda
Olamadık bir arada
Sen gideli buralarda
Boynu bükük baş bıraktın
Neden bitti niye küstük
Diken oldu yatak yastık
Sen gideli yüzü asık
İki çatık kaş bıraktın
Günüm kara gecem kara
Mahkum ettin dört duvara
Kavuşmadan ilkbahara
Dört mevsimi kış bıraktın...
SEN VURDUNDA BEN ÖLMEDİM Mİ ?
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Şimdi nerdesin diye sakın sorma
Sen çağırdın da ben gelmedim mi?
Sen varken
Evimde üç bin kitaptan daha az bir kitaplıkla berabersem kendimi yalnız hissederim.
