Bu şehre ilk gelişimde bu bankta oturmuştum, şimdi oturduğum gibi. O zamanlar sen yoktun, şimdi olmadığın gibi.
...Selim Temo...
Öylesine
Yürürken demiştim ki o vardı sonra birde o....
Bazen oluyor işte en yakının en uzak..Yol boyu düşünüyor eskileri canlandırıyor gülüyorduk, yol bitimi kafamın içinde farkına varıyorduk "Yoktuk" asla dedim asla eskisi gibi olamayız, sonra bir nefes çıktı kalbimden sızı içinde..
Biraz zaman geçti bir baktım sen geldin çok güldük eskisi gibi..(Hatırlayınca diyorumki hani aslaydı) sonra o geldi eskisi gibi..
Sonra ben eskisi gibiydim bir başkası vardı ona kıyamadım (bilirsin önceliğim hiç 'ben' olmadım) sonra git dedim..Yoktun eskisi gibi :(.........
Bugün: Asla olamayız sen ve ben eskisi gibi..
yüzümü kara çıkar eskisi gibi :'(
Özledim.......🍂
Söz veriyorum düşünmeyeceğim biraz zamana bırakacağım..Demiştim ki zamanla her şey yoluna girer..Demiştnki zaman her şeyimizi almasında..
Ne olur almasın seni benden..🍂Ⓜ️🖤
O sırada, bu yerde yanımda olmanı arzuladım ve sen yoktun.
10 yıl önce telefon diye bir şey yoktu. Ne çabuk da alıştın, bütün hayatın oldu... Ve sen. 30 yıl önce yoktun, nasıl olur da birden önüne konan dünyaya böyle alışırsın? Neden her şey normalmiş gibi davranıyorsun? Neden olan bitene şaşırmıyor ve önemli olan bir soruyu kendine sormayı sürekli erteliyorsun? Ne için varsın ve ne için yaşıyorsun? Hiç mi merak etmiyorsun bu dünya nasıl meydana geldi? Bu renkler, kokular, bu evren neden var ve bu suretler bu kadar inanılmazsa bunun bir kaynağı var mıdır? Varsa o nasıl güzeldir merak etmiyor musun hiç?
Sayfa 152Kitabı okudu
Bana hemen yaz. Nasıl bir ıssızlıktayım bilemezsin. Sen de olmasan “Ulan Ahmet, sahtekârın birisin, dileğince olmadıktan sonra ne bok yemeğe bu hayatı sürüyorsun?” diyip icabına bakacağım. Hiç böyle hareketsiz kalmamıştım. Ama o zaman da sen yoktun iç dünyamda, tanışmamıştık..
tu tunebûyî,
kilameke reşgirêdayî sar dikir
devê birînê.
sen yoktun,
soğuk kararmış bir şarkıda
yaralı ağız .....
"Sen benim için, gecelerde kaybolan bir aydınlık gibiydin
Hep yanımdaydın sözde ama aslında hiç yoktun gözde
Ya sen bana az kalmıştın, Yada ben sende çok kalmıştım"
Mert Zafer Cansever
O sırada, bu yerde yanımda olmanı arzuladım ve sen yoktun.
Sayfa 292Kitabı okudu
Hendek
İki bin melekle inmişti yere. İki bin melek kalplere korku salmakla görevliydi. O kasırganın adı sabâ rüzgarıydı.
Sen de yoktun , ben de yoktum. Gece yoktu , gündüz yoktu... Hiçbir şey yoktu.
Karanlığın kökü , ışığın kökü.
Hiçbir şey , hiçbir şey yoktu.
