Veda Zamanı
Etraf sessiz,
Ağaçlar durgun, rüzgârlar suskun...
Bekliyor herkes ritmik bir saat tiktakları ile
Bir nefesin daha tükenişini,
Boşlukta yitişini, umutsuzca.
Belki olması gerekendir
Kabul edemediğimiz bu yok oluş.
Ama olmuyor.
Göz kapaklarım , kurşun ağırlığında , kapanmak için sabırsızlanıyor. Dostum ,ruhum yorgun bedenim bitkin. Bir uykuya dalmak istiyorum ,belki yüzyıllar sürecek bir uykuya…
Uykunun kollarında belki unuturum bu anlamsız var oluşu. Belki kaybolurum sisli bir rüyada belkide uyanmam.
Uyku , bir sığınak gibi ,karanlık ve sessiz bir sığınak , düşüncelerden ,kederden,pişmanlıklardan uzak bir sığınak.
Uyku bir nehir gibi, beni bir bilinmeyene taşıyacak bir nehir.belki de o bilinmeyende, aradığım huzuru bulacagım.
Uyku , bir ölüm gibi soğuk ve karanlık bir ölüm, belkide o ölümde sonsuza dek dinlenebileceğim,
Dostum uyumak istiyorum .bir yüzyıl,belkide daha fazla. belkide uyandığımda ,dünya bambaşka bir yer olacak.belkide ben bambaşka bir insan olacağım
NEVRUZ BAYRAMIMIZ KUTLU OLSUN !
AÇMA GÖZLERİNİ / ADNAN YÜCEL
Bir yaş günü göl kıyısında sessiz
Mum ışıkları oynaşırken yüzünde
Hiçbir göl ve nehir sığmıyor yüzüne
Yüzüne
Karanlıkta yankılanan bir ses,
Gölgeler arasında kaybolan anılar.
Zihnimin derinliklerinde dolaşan hayaletler,
Güneşin bile ışık tutamadığı yerlerde.
Umutsuzlukla dans eden bir ruh,
Yıldızların arasında kaybolmuş bir gemi.
Sessiz çığlıkların yankılandığı bu labirentte,
Bir yol bulmak için çırpınan bir yürek.
Gözyaşlarından oluşan bir nehir,
Hayatın acımasız akışında sürüklenen bir gemi.
İsyan eden bir ruhun iç çekişi,
Karanlığın içinde kaybolmuş bir hayatın hikayesi.
Bay S
Sessiz Nehir
Geçecek herkes zaman nehrinden
Kimisi yavaş yavaş, kimisi birden
Gül,solanlara inat, açarken yerden
Razı vermeye de, almaya toprak
Zeki Ömer Defne
Kayık, sessiz nehir, dağlara giden bi yol, ağaçlar..
Bu resim size neyi anlatıyor, arkadaşlar?..
Yat Ve Uyu
Bu karanlık, bu uzun kış gecelerinde...
Soğuk, buzdan bir perdeyle süslerken camı,
Dolaşırken birçok siyah gölge odamı,
Damarımda kurşunlaşıp donarken kanım;
Yine seni düşünmekle geçer zamanım...
Bu kimsesiz... Bu mahzun kış gecelerinde...
Serpilirken pencereme avuç avuç kar...
İçerimde hicranlardan bir nehir akar...
Karların da lambam gibi rengi
Diyarbakırlı bir Ramazan hoca geçti bu dünyadan
incitmeden
bir nehir gibi sessiz!
ve dilerim Maksuduna da incinmeden geçti!
Duyguya aşk mektubu (yazar: Deniz şimşek)
Sevgili,
Bugün gökyüzü, yağmurla yıkandı ve sanki doğa, içimdeki hüzünle birlikte ağlıyordu. Sessiz odamda, yağmur damlaları camımda kaybolurken, içimdeki fırtınaların yankısı bir melodiye dönüştü.
Her yağmur damlası, içimdeki acının bir izini taşıyor gibi hissettiriyor. Belki de yaşamın karmaşası içinde kaybolmuş bir hikayenin parçasıyız. Birbirimize sarıldığımız anlardaki mutluluk, şimdi boğazımıza düğümlenen bir hüzüne dönüştü.
Belki de insanın içindeki en derin acıları hissetmek, bir nehir gibi gözyaşlarına dönüşmek. O nehir, yaşadığımız kayıpların ve yarım kalan hikayelerin izini sürüyor. Gözyaşlarımız, belki de içimizdeki bu ağırlığı hafifletmenin tek yolu.
Belki de yağmur, doğanın bize eşlik ettiği bir ağıttır. Belki de bu hüzün, içimizdeki kökleri derinlere gömülmüş, anlamı belirsiz bir özlemin ifadesidir. Belki de birlikte ağlamak, bu karmaşayı anlamanın ve paylaşmanın bir yoludur.
Gözyaşları, belki de içsel bir temizlik, acıların ardında kalmış kalbin bir nevi arınmasıdır. Belki de yağmurla yıkanan gökyüzü, bu hüzünle birlikte bir nebze olsun rahatlama umudunu taşıyor.
Unutma, yağmur sonrası her zaman bir gökkuşağı vardır ve belki de bu ağladığımız anların ardından, içimizde bir yerde umut filizleniyor.
Sonsuz hüzün ve umutla,
Deniz