Oysa ben bir akşamüstü oturup turuncu bir yangının eteklerine, yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla dünyayı ve kendimi tüketmek isterdim. Öyle bir tüketmek ki, sonucu yepyeni bir "ben"e ulaştırırdı beni, kederli dalgınlığımdan her döndüğümde...Bir ben ki tüm ilişkilerin perde arkasını görür de gülerdim sessizce yapay yakınlıklarına insanların. Kim kimi ne kadar anlayabilir
Ömür hanım?
Sabahları kimseyi uyandırmadan sessizce yola koyulurdum; gezici din adamları gibi. Yalnızlığın dinini yayıyordum.
Sayfa 24Kitabı okudu
Bahçe, Çiy Taneleri, Yıldızlar
Kimse kendinden bir yere gitmiyor
Yaşıyoruz sessizce yaramızı severek.
Dur, sessizce dur ve yüreğini dinle. Seninle konuştuğu zaman kalk ve "yüreğinin götürdüğü yere git."
Sayfa 158Kitabı okudu
Tanrı'nın Tarihi
“Tanrı Kavramlarından biri anlamını veya geçerliliğini yitirdiğinde, sessizce gözardı edilir ve yeni bir teoloji onun yerini alır. Köktenci biri bunu inkar edebilir, ama üç büyük dine bakarsak, hiç de nesnel bir tanrı görüşü olmadığını görürüz: Her kuşak kendisi için geçerli olan Tanrı imgesini yaratmak zorunda kalmıştır. Ateizm için de aynısı geçerlidir. “Tanrı”ya inanmıyorum” cümlesi de tarihin her döneminde farklı anlama gelmiştir.”
Kitapta kaldığın yere ayraç koymak, yarına çıkacağına sessizce umut etmektir.