sözlerin ve yargılarınla bana yaşattığın büyük acı ve utanç karşısında nasıl düpedüz duygusuz kalabildiğini bir türlü anlamıyordum.
Sayfa 18
koltuğuna kurulmuş dünyayı yönetiyordun. senin düşündüğün şey doğru, seninkinden başka her düşünce kaçık, zıpır, anormaldi. beri yandan, kendine o kadar güven besliyordun ki, tutarlı davranmak gereğini duymuyor, ama hep haklı çıkmak istemekten de bir türlü vazgeçmiyordun.
Sayfa 15
babam karşısında böylesine bir hiç olduğum gibi kahredici duygunun altında ezilip durdum hep. bu o vakitler ufak bir başlangıçtı; ama şimdi beni çoklukla saran hiçlik duygusu büyük bölümüyle senin benim üzerimdeki etkinden kaynaklanıyor. bütün aradığım biraz yüreklendirme, biraz güler yüz, yolumun biraz açık tutulmasıydı... oysa sen yolumu kapadın, kuşkusuz bir başka yol izlemem için iyi niyetle yaptın bunu.
Sayfa 12
Okur Takip Önerileri
üzerimdeki etkin büyüktü ve bu etki asla bir alışkanlığa dönüşüp sığlaşmıyordu.
Sayfa 11
hakkımdaki yargını özetlersem diyebilirim ki, doğrudan doğruya yakışıksız ya da kötü davrandığım gibi bir suçlama yöneltmedin bana; ama soğukluk, yabancılık, nankörlük gibi özellikleri yakıştırdın. hem de bunu öylesine yaptın ki, sanki hepsinden ben suçluydum, sanki istesem bir dümen kırışıyla her şeyi başka bir rotaya oturtabilirdim. sanki senin en ufak bir suçun yoktu olup bitenlerde...
Sayfa 7
ne kadar da aptaldır,
gözlerindeki kini dudaklarındaki gülümsemeyle saklamaya çalışan insan.
Sayfa 41Kitabı okudu
yüreğin bir yanardağ ise,
ellerinde çiçeklerin açacağını nasıl umabilirsin?
Sayfa 36Kitabı okudu
yedi kez aşağıladım ruhumu:
birincisi, yükseklere ulaşmak için, onun itaat ettiğini gördüğümde.
ikincisi, sakatlar karşısında topallıyormuş gibi yaptığını fark ettiğimde.
üçüncüsü, kolaylık ve güçlük arasında seçim yapıp kolaylığı seçtiğinde.
dördüncüsü, bir hata yapıp başkalarının da hata yaptığı düşüncesiyle avunduğunda.
beşincisi, sabrını kendi gücüne mal ederek zayıflıktan dolayı hiçbir şey yapmadığında.
altıncısı, kendi maskelerinden birinin söz konusu olduğunu anlamadan bir yüzün çirkinliğini hor gördüğünde.
ve nihayet yedincisi, bir ilahi okuyup bundan bir erdem sahibi olduğunu sandığında.
Sayfa 9Kitabı okudu
ancak insan her şeyi kaybettiğinde kalanlar için savaşır.
Sayfa 54Kitabı okudu
“fyodor dostoyevski, insanın sadece acı çekerek olgunlaşacağını söyler.”
bir silgi gibi tükendim ben. başkalarının yaptıklarını silmeye çalıştım: mürekkeple yazmışlar oysa. ben, kurşun kalem silgisiydim. azaldığımla kaldım.
Sayfa 598Kitabı okudu
buyur diyecekler herkes anlattı anlatamayan bir sen varsın.
Sayfa 494Kitabı okudu
acele işin pişmanlığı tamir edilemeyecek kadar büyüktür.
Sayfa 79Kitabı okudu
