"Ey oğul! Sabretmesini bil, vaktinden önce çiçek açmaz.
Şunu da unutma: İnsanı yaşat ki, devlet yaşasın!"
Şeyh Edebâli
Sayfa 42Kitabı okudu
Kişinin gücü, günün birinde tükenir, ama bilgi yaşar. Bilginin ışığı, kapalı gözlerden bile içeri sızar, aydınlığa kavuşturur. Hayvan ölür, semeri kalır; insan ölür eseri kalır. Gidenin değil, bırakmayanın ardından ağlamalı... Bırakanın da bıraktığı yerden devam etmeli. Savaşı sevmem. Kan akıtmaktan hoşlanmam. Yine de, bilirim ki, kılıç kalkıp inmelidir. Fakat bu kalkıp-iniş yaşatmak için olmalıdır. Hele kişinin kişiye kılıç indirmesi bir cinayettir. Bey memleketten öte değildir. Bir savaş, yalnızca bey için yapılmaz. Durmaya, dinlenmeye hakkımız yok. Çünkü, zaman yok, süre az!..
Şeyh Edebali
Ne diyordu Şeyh Edebali;
“Şu üç kişiye acı: Cahiller arasında alime, zengin iken fakir düşene ve hatırlı iken itibarını kaybedene..”
Gözümden de, yüreğimden de itibarını kaybedenlere..
Eğer kendini başkalarıyla kıyaslar durursan ya mutsuz ya da kendini beğenmiş olursun. Çünkü her zaman senden daha iyi ya da daha kötü durumda birileri olacaktır.
Şeyh Edebali
Sayfa 111 - Elma YayıneviKitabı okudu
"Bir tek Allah'a yük olmazsın bu kâinatta..."
Gerisi hep minnet, hep külfet...
Şeyh Edebali
İlim irfan geleneğini acımasızca eleştiren ve bizdeki gelenek düşmanları salih insan şahsiyetini de alaşağı etmek için çabalıyorlar. Aslında onlar Osman Gazi'nin yanında duran Şeyh Edebali, Fatih Sultan Mehmet Han'ın yanında duran Akşemsettin, Abdülhamit Han'ın yanında duran Ahmet Ziyaeddin Gümüşhanevi şahsiyetini hedef alıyorlar. Onlar Fatih Sultan Mehmet Han defalarca fetihten vazgeçmeye çalıştığında, onun karşısına dikilip: “Sultanım, fetihten dönemezsin. Eğer fetihten dönersen sana Eyyûb Sultan incinir. Eğer fetihten dönersen surların arkasında, senin oraya girmenle Müslüman olmayı bekleyen mazlumların, mağdurların sende âhı kalır. Eğer fetihten dönersen Hz. Peygamber'in sende hatırı kalır.” diyerek onu yeniden fethe ikna eden Akşemsettin'e ateş ediyorlar. Hasılı el-Müstakim olmak; Allah'ın gazabına uğrayan ve dalalette olan herkesten uzak durmak ve salihlerle başlayan, şehitlerle devam eden, ashapla Hz. Peygamber'e, Hz. Peygamber'le cennete, Allah'ın rızasına uzanan, sapasağlam, sımsıkı bir kulpa yapışmak demektir.
Sayfa 84 - Timaş Yayınları
“İnsanlar ne yana gitseler, ölümlerine doğru giderler,” demişti bir gün Şeyh Edebâli... Salt ölümün yeri, biçimi değişiyordu.
