Fyodor Mihayloviç Dostoyevski (1821-1881): İlk romanı İnsancıklar 1846'da yayımlandı. Ünlü eleştirmen V. Belinski bu eser üzerine Dostoyevski'den geleceğin büyük yazarı olarak söz etti. Ancak daha sonra yayımlanan öykü ve romanları, çağımızda edebiyat klasikleri arasında yer alsa da, o dönemde fazla ilgi görmedi. Yazar 1849'da I. Nikola'nın baskıcı rejimine muhalif Petraşevski grubunun üyesi olduğu gerekçesiyle tutuklandı. Kurşuna dizilmek üzereyken cezası sürgün ve zorunlu askerliğe çevrildi. Cezasını tamamlayıp Sibirya'dan döndükten sonra Petersburg'da Vremya dergisini çıkarmaya başladı, yazdığı romanlarla tekrar eski ününe kavuştu.
Suç ve Ceza Dostoyevski'nin bütün dünyada en çok okunan başyapıtıdır.
Fyodor Dostoyevski
Yorumlarına her daim güvendiğim 
Muhammed Tiryaki 'in kitabı yarım bıraktığını görünce şaşırmış hatta, "nasıl olur, bu kadar iyi yazarın kitabında ne kusur olabilir" diye düşünmüştüm. Herhalde dedim tarihi bilgiler kısmında bir yanlışlık gördü, ondan sebep okumak istemedi. Malum, kitap Viktoria döneminde geçiyor.
Abartmıyorum, hayatımda okuduğum en sıkıcı, kurgusuyla da en saçma kitaplardan biriydi. Bu kadar iyi yazarın kitabı böyle olmamalıydı. Genelde okuduğum kitabı beğenmeyince yarım bırakır diğerine geçerdim. Bu yazara güvendiğim için sonuna kadar sabırla devam ettim. Sonu da öyle saçma bitti ki. Kelt mitolojisi, tuhaf rüyalar, ayinler, halüsinasyonlar, çevre tasviri, tarihi yerlerin geçmişi derken inanın kitabın 4'te 3'ü bunlarla geçiyor. Geriye kalıyor 100 sayfa. Sanki yazar sayfa sayısı çok olsun diye saçmalıklarla doldurmuş kitabı. Kesinlikle almayın, paranıza yazık, vaktinize yazık.
Not: Saçmalıktan kastım asla Kelt mitolojisi, mekân tasfirleri, şehir efsaneleri, ülkenin tarihi ve kültürel durumlarından bahsetmiyorum. Garip garip rüyalar, ruhla başka bir evrene geçme, insanların içinde bulunduğu şeytani bir şey, dünyadan kopup gerçekdışı bir dünyada bulunmalarından bahsediyorum.
