Yalnızlığa övgü
Mutluluğun gözü kördür,
Yalnızlık sağır.
Ondandır biri tökezleyerek yürür,
Öbürü uykusunda bile bağırır.
Mutluluk yalnız kendisini görür;
Unutur bu yüzden ilkin kendisini.
Yalnızlık kendi tutukluğunda özgür,
Boyuna bekler dönsün diye sesini.
Mutluluk alışır kendisine, ölümden beter;
Borçsuzluğuyla övünür, ama kedisi doğurmaz.
Yalnızlığın gidecek bir yeri yoktur;
Boyuna kapısına döner, açan olmaz.
Mutluluğun mezarları, yalnızlığın heykeli var..
Her ikisinin de saksılarında çiçek.
Biri hep başka bir renkle solar,
Öbürü ise ha açtı, ha açmayacak.
Sayfa 49 - YKY'de 12. Baskı, Nisan 2018Kitabı okuyor
Kulak vermedin Resûl’e,
Ermem mi dedin vusûle?
Bu kibir gurur ne diye?
Sandın ebediyim diye,
İsyan ettin Ebedi’ye;
Bu kibir gurur ne diye?
Acı yok; intizar yok; eskide kaldı hasret
Devrini tamamladı endişe, korku, hayret
Buz ve köz tarih oldu; bitti zaman ve mekân
Zaman biziz, mekân biz; imkânsıza yok imkân
Ömrün ne sonundayız, ne de henüz başında
Otuz üç yaşındayız, hep otuz üç yaşında
İçim sensin bu ilde; dışım sensin Rüveyda
Rüveyda, ben sendeyim; sen bendesin Rüveyda
Sayfa 22 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Defterini doldurdun,
Biter dünya yolculuğun;
Bu kibir gurur ne diye?
Ey menfî milliyet hastalığına kapılmış gâfil insan!
Mîzanı kaybetmemeli lisan,
Biz önce Müslüman’ız,
Sonra Türk’üz.
Biz önce Müslüman’ız,
Sonra Kürt’üz.
Biz önce Müslüman’ız,
Sonra Arab’ız, Fars’ız, Çerkez’iz, Laz’ız…
Fark etmez payımızda yazan,
Zîra, ortak paydamız İslam.
Bu şuurla yaşamalı Müslüman.
Meğer ne de çok seviliyormuşsun canım dedem..
Yaklaşık 40 yıl önce vefat eden dedeme, 19 yıl önce bir arkadaşı ona şiir yazmış. Görünce hem çok şaşırdım hem duygulandım ve bir yandan da mutlu oldum. Bu şiiri siz değerli okur ve yazarlarla paylaşmak istedim. Açıkçası yorumlarınızı çok merak ediyorum.
Sözün özünden olmalı,
Özün sözünle dolmalı;
Bu kibir gurur ne diye?
Atsız'ın meşhur "Geri Gelen Mektup" şiiri, derginin 44. (03 Ağustos 1951) sayısında başlıksız olarak yayımlanıyor. Ve altta bir not var: "Bu şiir, Atsız'ın intişar etmemiş bir romanından alınmıştır." 1972'de yayımlanmış Ruh Adam romanının daha 1951 yılında çatısının kurulmuş, hatta büyük bir kısmının yazılmış olduğu anlaşılıyor. Kahramanın adı konmuştur; olayların akışı içinde yer alan bir şiir yazılmıştır; en azından bir kısım olayların akışı da tasarlanmıştır. Derginin 44. sayısındaki bu not Atsız'ın, Selim Pusat la ilgili sırrı İsmet Tümtürk'e açıkladığını da gösteriyor.
Merhabalar, umarım rahatsızlık vermiyorumdur 🌷
Kısa süreli olarak katıldığım ve sınırlı ücretsiz kontenjanı olan çok verimli bir eğitimden bahsetmek istiyorum. R2M eğitim şirketinin düzenlediği “Ruhsal Uyanış” semineri, uzman eğitmenlerle ve ücretsiz kişilik testi ve danışmanlıklarla tanık olduğum, çok verimli geçen bir süreç ve bu süreci sizinle de paylaşmak istedim. İlginizi çekerse ve dahil olmak isterseniz diye buraya formu ve posteri bırakıyorum 🙏🍀
İyi günler 🌸
Başvuru Formu:🦋
forms.gle/stgmVBgE2HX3Piq16
Bu kadar zor mu ‘seni sevdim bir zamanlar’ demek
Öyle zor ki yeniden sevmek..
CÜMBÜŞ-İ EDEBİYAT
Uyandım kollarında,
Çocuğunum.
Kalbinde sancılarla,
Heyecan oldum.
Ah nefesine sıcak sıcak,
Kavruldum.
Sen kat kat edilen dualarımda,