Henüz dünyanın hikayeleri başlamamıştı.
Hikâye yoktu.
Ama şiir vardı.
İçindeydiler.
Sayfa 9Kitabı okudu
Bir Soytarının Samanyoluna Olan Övgüsünü Kınama
Şimdi büyüdük masal sona erdi
Sona erdi güneş hikayeleri
Sayfa 11Kitabı okudu
Yoksa Attila İlhan, her gönülde bir sızı bırakan Üçüncü Şahsın Şiiri'ni nasıl yazardı:
" Gözlerin gözlerime değince
Felâketim olurdu ağlardım. "
Sayfa 187Kitabı okudu
Bu şiirin ilk mısralarını yazdığı günden bugüne on iki yıl geçmişti, müthiş ve her saniyesi dopdolu, dağdağalı bir on iki yıl. Yazdıklarını gözden geçirdi; öylesine doluydu ki, bu gece, bu şiir bitmeliydi. Sabaha kadar yazdı, mısralarda boş bıraktığı yerleri doldurdu, bozdu, karaladı, ekledi, yeniden yazdı, bütün yazdıklarını defalarca temize çekti, yırttı, dişlerini sıktı, terledi, üzüldü, ağladı...Bitkin bir halde yatağına uzandığında, masasında, birkaç yıl önce ’İnkıraz’ adını vermeyi düşündüğü şiir, 'Açık Deniz' adıyla tamamlanmış olarak okunmayı bekliyord.
Sayfa 154Kitabı okudu
Lavinia’ya aşıktı Özdemir...Kral Latinus'un kızıydı Lavinia; Vergilus’a göre Roma yakınındaki on üç sunaklı tapınağıyla ünlü Latvinium kenti Lavinia’nın onuruna kurulmuştu. Özdemir sevdiği kız için uzun yıllar dillerde dolaşan ‘Lavinia’ şiirini yazdı.Yalnız Özdemir mi, koca ressam Edip Hakkı da Lavinia’ya aşıktı. 1950’li yılların İstanbulu, avareliği ve sevdaları tohumlayan yosun kokulu bir şehirdi. Özdemir o kentin Boğaz’dan esen rüzgârını da yazdı:Bilmiyorum ne vardı saçlarında..Rüzgar mı delice eserdi,Gözlerim mi öyle görürdü yoksa Saçlarının her hali hoşuma giderdi.Oysa o yıllarda Lavinia yere bakan birine tutulmuştu; fırtınalı bir ilişkinin köpüklenen dalgasını yaşarken, gönüllerde dolaşmanın çekiminden de vazgeçemiyordu; ilerde bunun hesabını acıyla vereceğinden habersiz.
Sayfa 8Kitabı okudu
