464 syf.
·
Puan vermedi
Çünkü değişmekten, bazı şeylerin kalıntıya dönmesinden korkuyoruz. Oysa, yıkım bir ödüldür. Yıkım, değişime giden yoldur.
Okur Takip Önerileri
Yine de, tüm bunlara rağmen, yolculuk etmek yaşamımın gerçek aşkıdır. Her zaman, on altı yaşımdan ve çocuk bakıcılığından biriktirdiğim paralarla Rusya'ya gittiğimden beri, yolculuğun
her bedele ve fedakarlığa değdiğini hissettim. Yolculuğa olan aşkımda, diğer aşklarımda olmadığım kadar sadık ve sabittim. Yolculuğa karşı, tıpkı yeni anne olmuş, mutlu birinin, başa çıkılması imkansız, sancılı, yerinde duramayan yeni doğmuş bebeğine hissettiklerini hissediyorum; tek farkla: Başıma ne getireceğini umursamıyorum. Çünkü ben buna tapıyorum. Çünkü bu bana ait. Çünkü tam olarak bana benziyor. İsterse her yerime kusabilir, umrumda değil.
"En kötüsü, hayır demeyi öğrenemedim. Yemeğe kal, dediler: kaldım. Oysa, kalınmaz. Onlar biraz ısrar ederler; sen biraz nazlanırsın. Sonunda kalkıp gidilir. Her söylenileni ciddiye almak yok mu, şu sözünün eri olmak yok mu; bitirdi, yıktı beni.”
Hayatın bana verdiklerinin hepsi buydu, ondan daha fazlasını koparmak için de hiçbir şey yapmamıştım.
Dünyayı harekete geçiren o yenilmez gücün mutlu değil mutsuz aşklar olduğunun bilincine varmıştım.
...geminin biri kederli bir veda çığlığı attı; yaşanabilecekken yaşanmamış tüm aşkların sıkıntısını bir Gordion düğümü gibi hissettim gırtlağımda.
"Eğer ne istediğini bilmezsen." diyor kapıcı, "bir bakarsın istemediğin bir sürü şeyin olmuş."
...ne söyleyeceğimizi bilemiyorduk,konuşulacak bir şey yoktu artık.En iyisi kalkıp gitmekti.
Bu, hayatımın en değişik, en garip anıydı; kim olduğumu bilmiyordum, evimden uzakta ve yol yorgunuydum, daha önce görmediğim ucuz bir otel odasında yatıyordum.
Sayfa 56