Şimdilik sadece birbirimizle paylaşabileceğimiz sırlarımız
vardı Gideon’la aramızda ve bu bizi yalnızlaştırıp birbirimize
bağımlı hale getiriyordu. Tacizcilerimiz sadece masumiyetle-
rimizi çalmamıştı; özgürlüğümüzü de almışlardı elimizden.
İstismar bittikten çok sonra bile, hâlâ ardında yaşadığımız
sahte yüzlerin içinde hapsolmuş durumdaydık. Başka şekil-
de de olsa, yalanların kıskacmdaydık hâlâ.
Kalplerimiz mesrur,
Sırlarımız mestur,
Zahirimiz mamur,
Batınımız pürnur ola!
Yazacak ne çok şey var.
Ve
Susmak için onca sebep.
Herkes içindeki o ince yolda yapayalnız aslında.
Hangi acının adını telaş koyduk
Hangi anlatılamamış sözcüğe hıçkırık dedik bilinmez
Epeyce uzağa düştük
Epeyce uzağa düştü mutluluk
Birikti sırlarımız
Çekip giden zaman kadar
Şimdi boş bir çerçeveye sığdırıyorum kalbimi
Cama karşı bir duvara tutturuyorum
Manzara gök olsun istiyorum
Ve
Nihayet yağmur yağıyor.
Ve
Ben
Ruhumu sokağa ıslıyorum
Sonay Karasu
Bu toprağın sırlarında alçaklık var. Sadece hakikati sussam bir derece, bir de üstüne hıncımı susuyorum ben. Bizim sırlarımızda hikmetli söz, ruhu incelten ezgiler yok. Bizim sırlarımız asitlidir. Kökünden kurutur ağaçları. Utanç fışkırır topraktan.
Tüm düşüncelerimiz, duygularımız, arzularımız ve hayallerimiz
görünmezdir. Umutlarımız, hırslarımız, sırlarımız, korkularımız,
şüphelerimiz, şaşkınlıklarımız, ikilemlerimiz, kararsızlıklarımız ve beğeni,
arzu, karşıtlık, sevgi ve nefret gibi tüm hislerimiz zayıf ve algılanamaz
olmakla birlikte, tek gerçek olan varoluşa aittirler.
