Muhabbet
"Sevgi ve bilgi katılmış sohbete 'muhabbet' derler. Osmanlı ceddimizin sevgi, bilgi, şefkat, dostluk, paylaşım gibi, bugün çoğunu unuttuğumuz kavramlardan oluşan bir 'muhabbet' geleneği vardı.
Eski kahvehaneler bile bu geleneğe hizmet ederdi. Şu deyiş meşhurdur:
Gönül ne kahve ister, ne kahvehane
Gönül sohbet ister, kahve bahane."
El âlemin içkiye verdiği parayı
bir gün dînine verdin mi? Arkadaşlarınla
ettiğin seyahat kadar bir sohbete geldin mi?
Ben bu sohbetler için duyduğum bahânelerle,
bahânelere îman kitabı yazacak kıvâma geldim.
Duydun mu bu kadar bahâne? Eşine süslendiğin
kadar Rabb'ine süslendin mi? Aynanın karşısında
geçirdiğin vakit kadar seccâdende Rabb'ine vakit
ayırdın mı? Vakti sana verene hakkını verebildin mi?
Lütuf mu edildi sana bu kulluk? Hadi kalk, doğrul
yerinden. Sen Rabb'inin kulusun, sen bu dünyâya
keyif sürmeye gelmedin. Sen, "Ümmetim, Ümmetim!"
diye yanan bir peygamberin ümmetisin.
Sen de bu dünyâda "Peygamberim, Peygamberim" de.
...
Benden Vazgeçme Ya Rab!
Yeni bahane kilidi açıldı
"Bu yüzden, baylar, ben bir atla
sohbete gidiyorum,
şaire hanım beni hoş görsün,
profesör bağışlasın,
bütün haftam dolu,
bir dolu konuşma dinlemeliyim."
- Sizin de yapmış olduğunuz gibi hayatta bu kadar keskin ve etraflıca bir değişiklik yapabilmek için karmaşık bir manevi süreçten geçmiş olmak gerekir. Şimdi bu yaşantıyı devam ettirebilmek ve her daim kendi inançlarınızın en tepesinde durabilmek için aklınızla ve kalbinizle günbegün, gergin bir halde çalışmak zorundasınız. Şimdi sohbetimize
Annem beni kitap okurken gördüğünde "Bırak elinden kitapları. Dantel, oya yapmayı bırakıyorsun, bir faydası olacakmış gibi kitap okuyup duruyorsun" diye kızardı. Ben de tatlı bir dil ile çeyiz hakkındaki düşüncemi onunla paylaşırdım:
Anneciğim! Bir kadının çeyizi, tahtalar arasında götürdüğü bez yığını değildir. İffet, sadakat, anlayış ve sevgiden büyük çeyiz mi olur? O bezler, acıktığımızda karnımızı mı doyuruyor? Sırtımız açıldığında bizi mi giydiriyor?
Ama kızım onlar, el emeği göz nurudur. Konu komşu ne der sonra?
El emeği göz nuru derken ömrümüzün değerli vakitlerini öldürüyoruz, gözlerimizin ferini kaybediyoruz üstelik konuya komşuya göre mi yaşayacağız? O bez yığınları israftan başka nedir?
Okuduğunuz kitaplar kafanızı karıştırıyor yeni şeyler çıkartıyorsunuz.
Anneciğim! Hz. Fatma'nın çeyizi var mıydı? Varsa Ali'ye ne götürdü?
Annem bu konuşmamdan hoşlanmamıştı ve her zamanki hemen bir bahane bulup konuyu değiştirmeye çalıştı.
Bana müsaade, namazı kılayım. Namazı aradan çıkarayım da rahatça sohbete devam edelim. Namazı aradan çıkarma! Sen aradan çık. Sen çıkınca aradan, sana kalır seni Yaradan.
Annem beni kitap okurken gördüğünde "Bırak elinden kitapları. Dantel, oya yapmayı bırakıyorsun, bir faydası olacakmış gibi kitap okuyup duruyorsun" diye kızardı. Ben de tatlı bir dil ile çeyiz hakkındaki düşüncemi onunla paylaşırdım:
Anneciğim! Bir kadının çeyizi, tahtalar arasında götürdüğü bez yığını değildir. İffet, sadakat, anlayış ve sevgiden büyük çeyiz mi olur? O bezler, acıktığımızda karnımızı mı doyuruyor? Sırtımız açıldığında bizi mi giydiriyor?
Ama kızım onlar, el emeği göz nurudur. Konu komşu ne der sonra?
El emeği göz nuru derken ömrümüzün değerli vakitlerini öldürüyoruz, gözlerimizin ferini kaybediyoruz üstelik konuya komşuya göre mi yaşayacağız? O bez yığınları israftan başka nedir?
Okuduğunuz kitaplar kafanızı karıştırıyor yeni şeyler çıkartıyorsunuz.
Anneciğim! Hz. Fatma'nın çeyizi var mıydı? Varsa Ali'ye ne götürdü?
Annem bu konuşmamdan hoşlanmamıştı ve her zamanki hemen bir bahane bulup konuyu değiştirmeye çalıştı.
Bana müsaade, namazı kılayım. Namazı aradan çıkarayım da rahatça sohbete devam edelim. Namazı aradan çıkarma! Sen aradan çık. Sen çıkınca aradan, sana kalır seni Yaradan.
CANDAKİ ERKEK
Kendimden geçmenin vakti bugün
Sebep hiç aramam, sonuç sitemler olsun
Kafamın durgun sularında dalgın dalgın dolanan düşünceler
Her cümlemin başında tıkanıp kalışlarım
Her akşam hırıl hırıl tıkanan nefesim gerekirse hayata karşı tahlilim olur.
Bugün sebepsiz bir ruh hastası gibi dertleneyim
Kendi dünyamda sakladığım o büyümemiş çocuk
Sevgi ve bilgi katılmış sohbete "muhabbet" derler. Osmanlı ceddimizin, sevgi, bilgi, şefkat, dostluk, paylaşım gibi, bugün çoğunu unuttuğumuz kavramlardan oluşan bir "muhabbet" geleneği vardı.
Eski kahvehaneler bile bu geleneğe hizmet ederdi. Şu deyiş meşhurdur:
'Gönül ne kahve ister, ne kahvehane
Gönül muhabbet ister, kahve bahane.'
Sayfa 28 - NesilKitabı okudu