Sıyrıl yalnızlık hissinden, Rabbinin sana nasıl değer verdiğini gör. Bırak şeytan ne derse desin, bırak şeytan ne kadar sağından yaklaşırsa yaklaşsın. Yok ki onun gidecek bir huzur kapısı, yok ki onun elinde bir tevbesi, yok ki onun kurtuluşu. Sen başkasın, gör artık bunu. Senin aldığın her nefes cennete aday olmana bir araç olmuşken, dönüp bakma bile ardına. Geçmişte yaptıkların boğazına kadar seni kilitlese de bu dünya zindanına, hakiki bir tevben yeter zindanların kepenklerini kırmaya ve sen şimdi yolundaki taşları merhametle al, bir köşeye bırak. Unutma, sen Rabbinin varlık sahasına çıkarttığı kulusun. Daralan ruhunu da al ve kendine hep şunu söyle: “Ya Rab, gelse Celal’inden cefa, yahut Cemal’inden vefa, ikisi de cana safa: KAHRINDA HOŞ, LÜTFUNDA HOŞ…’
