Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek
İki adım daha atmıyoruz bizi tutuyorlar
Böylece bizi bir kere daha tutup kurşuna diziyorlar
Zaten bizi her gün sabahtan akşama kadar kurşuna diziyorlar
Geçenlerde Cemal Süreya bir kez daha kurşuna dizildi, bizzat gözlerimle şahit oldum. Bu kurşunları atanların çoğu da arkadaşımdır, sevdiğim
120 syf.
·
Puan vermedi
Okuduğum şehirde kitap fuarına gittiğimde tesadüf eseri karşılaştım kitabın yazarıyla. Oysa tek derdim hızlıca daha önce belirlemiş olduğum bir iki kitap alıp derse geç kalmamaktı. Ama Nihat bey öyle güler yüzlü ve samimiydi ki telaşımı unutmuş onunla sohbete dalmıştım. Kendisinin yazmaya başlaması hakkında merak ettiğim bir kaç soruyu yönelttim kendisine. Tüm samimiyetiyle cevap verdi. Ona bir gün yazar olacağımı söyledim gözleri parladı yüzünde oluşan büyük bir gülümsemeyle sohbetimize devam ettik. Ben onun kitaplarına göz gezdirirken o standa gelen her çocukla ayrı ayrı ilgilendi. Ne muazzam şey sevdiğin işi yapmak. Tüm kitaplarını süzdüm tek tek inceledim. Deniz Görmemiş Çocukları elime alınca yüreğim ısındı. Bende deniz görmeden büyüyen bir çocuktum. O yüzden kararımı vermiştim. Nihat beyle kitap üzerine biraz konuştuktan sonra bana ufak bir not yazarak imzaladı kitabımı. Daha sonra tekrar iletişime geçmek üzere ayrıldım. Aceleyle okula gitmek için minibüse bindim.İçim içime sığmıyor hemen kitaba başlamak istiyordum. Ertesi gün hemen başladım ve bir solukta okudum. Beni çocukluk yıllarıma sokakta toz toprak içinde oynadığım zamanlara götürdü. Yalın anlatımıyla hoş samimi bir kitap. Kendimi kitaba o kadar kaptırdım ki ırgatlar pamuk tarlasında çalışırken nemden nefes alamadıklarında benimde soluğum kesildi. Cansu ve Fırat ile beraber bende bisiklet sürmeyi öğrendim. Bende onların sevinçlerine sevindim, üzüntülerine üzüldüm.Kısacası kitapta çocukluğumdan parçalar buldum. Ve Cansu ve Fırat yaşadıkları maceralara sizleri de davet ediyorlar. Bu güzel, samimi daveti geri çevirmek olmaz değil mi?
"Bir kuşum. Uçuyorum. Boşlukta süzülmekten duyduğum mutluluktan soluğum tıkanacak gibi. Uyku ile uyanıklık arasındaki ana (o ara-bölgede) kuş değilim, kuş olmadığımın bilincindeyim, bir başka deyişle kuş olmadığını bilen, ama bir kuş olan, bir kuş gibi uçabilen, boşlukta süzülen bir yaratığım. Kuş olmadığını biliyorsun, diyorum kendi kendime.
Ne diyeyim bilemedim. Okurken soluğum kesildi. Deniz Gezmiş, Yusuf Arslan ve Hüseyin İnan'ı idama götüren olay örgüsü. Avukatları Nihat Behram'ın kaleminden.
#okudumbitti
"Niklas"
"Sana söylemem gereken bir şey daha var"
"evet"
Koluna uzanabileceğim kadar yaklaştığımda yumruğumu sıkıp tam çenesine vurdum. "siktir! Derdin ne senin?" diye bağırdı Niklas "Neyse önemli değil. Anlıyorum. Seni vurmuştum, şimdi ödeştik. Hak ettim bunu"
"Bunu beni vurduğun için yapmadım"dedim."Stephens'ı öldürdüğün için. Onu ben öldürecektim."
Dehşet bir kitaptı Sarai den daha çok İzabelı sevdim hele ki Fredrik'in işkencelerini okurken gözlerim büyüdü soluğum boğazıma takıldı desem yeridir. Daha duruyor musunuz hemen okuyun kitap dostları
Bir gürgen ağacının nezdinde insanları okumayı planlıyordum ben kitabı elime aldığımda. İnsanları okuyacaktım, insanların acımasızlığını, vurdumduymazlığını... Nasıl da ağaçları, ormanları, doğayı, acımasızca katlettiklerini okuyacaktım. Bencillik bataklığına, kendilerini bile düşünmeden, nasıl battıklarını okuyacaktım.
Öyle de oldu aslında, bunları anlatıyordu kitap bana. Ben de saydırıyordum kendi ırkıma, yine aynı 'acımasızlıkla' katledilip kağıt yapılan bir ağacın sayfalarını çevirerek aslında.
Sonra, birden nasıl oldu? Nasıl böyle bir kederin içine düştüm? Nasıl okurken sesim kesildi, soluğum kesildi... Nasıl oldu da bir kitaplık, bir pencere, belki de sahilde bir bank olma hayali kuran bir gürgen ağacı, bu hayal için, yakıt olmamak için yıllarca dimdik büyüyen gürgen ağacı, "Keşke odun olsaydım da yanıp küle dönseydim." dedi avaz avaz.
Belki de bu kitabı okurken bana bu olanlar, usulca süzülen yaşlar; günümüz gerçekliğini bu kadar derin hissettirdiği için, belki de her akşam haberlerde görmemek, duymamak adına kanalı değiştirdiğim feryatları yüreğimde yaşattığı için oldu.
Anlayacağınız kitap bana sonunda insanın en çirkin yüzünü gösterdi: Savaş.
Okumalısınız.
