Tadı ayrılık...
Dönmeyen sevdalara ağıtlar büyüttüm
Geride kalan gözlerin senin olsun..
Şarkılar söyleyemedim ki sen gideli.
Aklımdan geçenler hiçbir zaman şiir olmayacak inan.
Sadece tertemiz bir özlemdi sana olan sonsuz sevdaların adı..
Bir daha yaşatma ne olur damağımda kalsın,
Ayrılığın tadı..!!
Sonsuz Ayrılık
Soruyorlar bazen dostlarım
Ne zaman ayrıldınız siz sahi diye
Bahar diyorum
Bazı çiçekler açıp açmamakta kararsızdı
Gecikmiş yağmurlar vardı
Birdenbire gitti
Sayfa 22Kitabı okudu
Ülkem, Sonsuz Acılar Senfonisi
Demir olsam çürürdüm, toprak oldum dayandım.Toprak, toprak, toprak oldum da dayandım.
Yaşar Kemal
Sayfa 33Kitabı okudu
Ölüm, en mutlak ayrılık, en sonsuz yalnızlık ve en kesin dışlanmadır.
Ömrünün onca yılını bu kadınla el ele geçir- miş, iki sevgili bütün dünyayı bir yana atıp kendi dünyalarını, kendi yaşamlarını birbirine bağlamış olamazlar mı? Ayrılık vakti gelip çattığında kadın, haşin göğün altında oyunlar oynayan fırtınayı duymaksızın, gözyaşlarını kirpiklerinden sö- küp atan rüzgârı hissetmeksizin hıçkırıklara boğularak adamın göğsüne kapanmamış mıdır? Acaba bütün bunlar, kederli, bakımsız bu bahçe, yosun bağlamış, tenha ve kasvetli patikalarıyla yalnızca hayal midir? Oysa kaç kez o patikalarda birlikte yürümüşler, o bahçede birlikte umutlanmış, kederlenmiş, birbirlerini sevmişlerdir; hem de nasıl bir karşılıklı aşk, "öyle doyasıya ve şefkat dolu!" Ya kadının onca zaman yaşlı, kasvetli, sonsuz bir suskunluğa ve huysuzluğa boğulmuş kocasıyla yalnız başına keder içinde yaşadığı dedesinden kalması o tuhaf ev?
“...
Vardım konakladım, kalktım yol aldım,
kimsem olan kim kaldı,
sevmeyen bir kalp kadar uzak değildi hiçbir yer
ve sahte cennetinde yaşarken birileri
bendeki keşiş seçti cehennemi.
Ey yedeğinde ayrılık olan sonsuz aşk! Istırap.
Yıpranmış yapraklarıyla bir başucu kitabı
kenarına notlar düştüğüm geçmiş
sureti kalbine düşmeyen ruhum seyrederken
durulan suların aynasında kendini
dalıp gidiyor uzaklara masamda sabahlayan harfler.
Yağmurlarla geldi şehrime yakışan hüznün mevsimi
soluk ışıklarla aydınlanan odada yerini değiştirdi eşyanın gölgesi.“
