Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
256 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
Spoiler olmasın diye çabalasam da sonunda yaşadığım hisleri aktarmak istedim. Ben, Sabattin Ali okurken hep aynı duyguları yaşıyorum. Başında betimlemelerden yorulup, ortalarında konudan konuya dağılırken sonlara doğru bitmesin diye çırpınıyorum. Kaleminin ayrı bir bağlayıcılığı var sonunu okutmadan bırakmıyor. İçimizdeki Şeytan da iç dünyamı sorgulatan bir kitap oldu. Betimlemeler bazen uzun gelse de karakterler ve mekanlar gözümün önünde canlandı. O yıllara gidip, o insanlarla karşılıklı oturup izledim kitabı. Yüzleşmelerle dolu bir kitaptı aslında, herkese şeytanını hatırlatacak bir kitap. Kendini sorgulayan, kendini yargılayan neticede kendini cezalandıran bir karakter. Bilmiyorum yarım mı kaldı yoksa olması gerektiği gibi mi bitti? Ama sonu ben de iç sızlatan bir his bıraktı. Her kitap okuruna özeldir. Kesinlikle bu kitap deyip büyüteceğim bir kitap olmasa da güzeldi.
hafiften spoiler olabilir.
hepimiz kendimizi çıkmazda hissedebilir ve bir çıkış yolu arayabiliriz. Defne ilk başta anladığım okudukça ise bencilliğine inanamadığım bir karakter. hislerini elbette ki anlayabiliyorum ve üzülüyorum da ama yaptıkları asla affedilebilir şeyler değil. işler bu şekilde ilerlemek zorunda değildi kendi bencilliği yüzünden bir hayatı mahvetti. kitapta en çok sevdiğim karakter Mert oldu ve ona öyle çok üzülüyorum ki... başına gelenleri hiç hak etmedi. diğer karakterleri ise öyle çok sevdiğimi söyleyemem pek ısınamadım nedense, Ege biraz daha diğerlerinin üstünde benim için. Deniz için de aşırı üzüldüm keşke bazı şeyler çok farklı olabilseydi ama kitapta o kadar çok keşke var ki hangi birine üzüleceğini şaşırıyor insan. yine beklentisiz ve hiçbir şey bilmeden başlamıştım bu kitaba da arkadaşım okumamı istemese okur muydum, ne zaman okurdum bilmiyorum ama şu anda bu kitabı okumanın tüm sinir bozucu şeylere rağmen bana iyi geldiğini söyleyebilirim. öncelikle merak unsurunu diri tutan bir kitap en çok bu yanı hoşuma gitti, başından kalkmak zorunda olmasam bir oturuşta bitirebilirdim baya akıcıydı. sadece tek kitap olarak bitseydi daha iyi olabileceğini düşünüyorum, bu kurgu buna daha çok yakışırdı bence. kitabın sonunda gideremediğimiz soru işaretleriyle kalakalıyoruz en azından son sahnenin biraz daha devamını okuyabilseydik daha mutlu olurdum, tam da en heyecanlı yerde bitti umarım ikinci kitap bir an önce çıkar...
Av serisinin üçüncü kitabı mı bitti yoksa ben mi bittim inanın hiç bilmiyorum. Kitabı bitirip kapağını kapattıktan sonra bi on beş dakika kadar, boş boş duvara baktım. Şimdi de kitabın etkisinden nasıl kurtulacağımı düşünüyorum...
Kitabı özellikle yarıdan sonra çığlıklar atarak okudum. Her bir satırda gerildim, her bir satırda ağzıma geleni söyledim ve sonunda. Ah o sonunda...
Kitaba aşık mı olsam yoksa kitaptan nefret mi etsem bilmiyorum.
-şaka şaka, kitap o kadar iyi ve akıp gidiyor ki ben aşık olmayı seçtim-
Serinin üçüncü kitabında Annabelle'in artık tamamen oturan karakter gelişimine şahit olduk. Yalanlar ve gizemler her sayfadaydı. Ama Annabelle'in sonunda yaptığına asla inanamadım. Nasıl bu kadar değişebildiğini aklım almadı. Kitap bambaşka bir boyuttaydı. Ben sanırım Jay'e kızamıyorum arkadaşlar. Bence hepsinin bir açıklaması var ve yine bence Annabelle -ki umarım- bu son yaptıklarından pişman olacak. Söylemek istediğim çok şey var ama sırf spoiler olur diye söyleyemiyorum. Kitabı okuyanlar ve hakkında konuşmak isteyenler bana kesinlikle yazabilir. Umarım en kısa zamanda, serinin son kitabında görüşürüz..
oncelikle JDKSHFKSHFKSJKFSKHDKSXHİSHDİSHDJSHXJ bu konu kesin yatmadan once geldi yazarin aklina bakin suraya yaziyorum.
ayrica ben konu cok komik diye baslamistim bu yuzden asil konu baslayana kadar illallah getirdim. ana karakterin ne kadar people pleaser oldugunu okuyoruz cunku bilmem kac sayfa boyunca. ben sıkıldım bunlari okumaktan. her yerde
Çok fazla kötü insanla karşılaşmıştım ve artık onların her birine karşılık gelecek kadar iyi insanla karşılaşmam gerektiğine inanıyordum.”
Bir gecede şöhrete kavuşan bir müzisyen. Tek hedefi başarı olan genç bir magazin yazarı.. Her şey böyle başlamıştı değil mi? Efe ve Mine’nin hikayesi böyle başlamıştı. Rengârenk Acılar’ın hikayesi böyle
- Spoiler İçerir -
Okuduğum en akıcı klasikti. Belki bunda bir kadının bakış açısıyla yazılmış olmasının bir payı vardır.
Ne yazık ki istediğim gibi bitmedi. Gerçi istediğim neydi tam olarak bilmiyorum ama romanda evlenebileceği iki erkeği de hiç sevmedim.
Edward hem yaşı büyük, çirkin, kaba, kendi çocuğuna piç diyecek kadar merhametsiz bir adam.
Pekala sonunda katiller çetesi bitti, bitmedi ama bizim için bitti. Onların hikayeleri hiç bir zaman bitmeyecekmiş gibi. Vonnegut victor mu acaba diye düşündüğüm anda victor çıkması benim kainliğimi bir daha gösteriyor. Bence vic hiçbir zaman birliğin başına geçmemeli kendine yeni ve küçük bir birlik oluşturmalıydı. Elbette ki araya katmadığım bazı hesaplar olduğu doğrudur. Her hikayenin sonu olduğu gibi izzy nin hikayesinin sonuna gelmiş bulunmaktayız. Bana bu kitabı öneren eski arkadaşıma teşekkür ederim.
Kitap bitti ama hissettiğim şeyleri açıklayacak kelimeleri bulamıyorum. Her sayfasını merakla çevirip elimden bırakamadım ve bir noktada ne okuduğumu sorguladım. Psikolojik gerilim, polisiye, dram, aşk… Ne okuyorum ve ne beklemem lazım bu kitaptan diyeceğiniz, son bölüme kadar hatta bence kitabın sonunda da bilinmezliğin içinde savrulacağınız çok etkileyeci bir roman olduğunu söyleyebilirim. Tüylerimin diken diken ve her anında olayların içindeymişim gibi hissettiğim sayfalardı. Bu yüzden evet, belki de herkesin okuyabileceği ve sindirebileceği bir kitap olmayabilir. Yazarın dilinden, kurgusundan gerçekten etkilendiğimi de söylemeliyim. Kitabın sonunda kimin gerçekten iyi ya da kötü olduğunu hatta bu kitapta gerçek bir ayrımla iyiyle kötü olup olmadığını bile anlayamadım. Gerçek aslında ne onu bile bilmiyoruz ama zaten her zaman neye inanmak istersek gerçek odur değil mi? Biri bu kitap hakkında dayak yemek gibi hissettirdiğini söylemişti. Sanırım bu kapağını kapattığımda hissettiğim şeyi açıklayabilecek bir şey. Güzel, okkalı bir tokat. Ve bu tokatı ne için yediğimi bile bilmiyorum. Tek bildiğim bu kitapta nefret edecek ya da sevecek bir karakter bulamayacağınız. Bir şeyleri merak ederek, kimi zaman satırlardan kafanızı kaldırıp arkanızı kontrol ederek, belki kusmak isteyerek sayfaları çevireceksiniz ama hiçbir zaman sonunun nereye gittiğini anlayabileceğinizi sanmıyorum. Ve bu kadar bilinmezliğin içinde kitaba sinir olmayacaksınız bile. Mükemmeldi…
SPOİLER OLABİLİR! Yazar da yazarken karar vermiş katile?
SPOİLER OLABİLİR.
Her bok will e çıktı. E sonunda niye gerçek katil bulunmadı!?? Neden kitabın sonu böyle bitti ya!??? Bence 5 i bir olup her bir yandan öldürselerdi. Will in boklar niye ortaya saçılmadı, kimse öğrenmedi!!
Yani herkes onu masum, iyi, beklenmeyen bir trajedi sonucu kendi düğününde öldürülen biri olarak anacaklar. Sinirlendiğim nokta bu.
Yaptığı şeylerin de haddi hesabı yok!
~~~Yani yazar da yazarken katilin hangisi olacağına karar verememiş gibi.~~~
Her şey tahmin ediliyordu, olayların bağlantısı falan. Sadece son sayfalarda hannah ve gerçek katil arasında gidip geliyordum. Gerçek katil kurtulunca ne yaptı merak ettim.
Yok ya beğenmedim. Sonuna kadar çok merak ta yoktu hani. Offf
Hikayenin sonunda, Alina’nın Karanlıklar Diyarı’nı yok edip, Karanlıklar Efendisi’ni de dize getirmesini beklerdim aslında. Hatta onu dengeleyip sonsuza kadar birlikte olmalarını da beklemedim değil. Ama yine de güzel bir sonla bitti kitap. Malyen’in büyüteç olması ve izcilik yeteneğinin buradan gelmesi de şaşırtıcıydı. Bence güzel bir seriydi.
