Katiller Çetesi serisine lise yıllarımda başlamıştım. Fakat seriyi tamamlayamadım okumaya ara vermiştim. 2 ay içinde bütün seriyi topladım. Benim için her zaman farklı bir yeri olacak. Soluksuz, heyecanla ve devamını merak ettiğim nadir serilerden bir tanesiydi. Sarai, Izabel, Kuğu ve Çakal, Kötülük Tohumları, Kara Kurt, Victor, Lydia ve En Karanlık Taraf...
Son kitabımız çoğunluk tarafından beğenilmemiş. Evet eksikleri kesinlikle vardı farklı olması gereken yerlerde de vardı fakat kitap heyecanından bir şey kaybetmemişti. Belki de karakterler sayesinde oldu. Karakterlerine bayılıyorum bu bir gerçek.
En Karanlık Taraf'ın benim için eksik yanları kesinlikle Fredrik ve Niklas'ın harcanması oldu. En sevdiğim iki karakter nasıl olurda bütün seri boyunca mükemmel işlenip son kitapta birini aşkından divaneye dönmüş birine çevirip yollara vurdun diğerini ise onca yaşadığı zorluğa rağmen seri katile bağladın. En en saçma gelen Vonnegut'ı Victor'un ikizi yapmak nasıl aklına geldi kimse dur demedi mi cidden. Ve Birliği ele geçirip ismini değiştirmek isteyip tekrardan Yeni Birlik yapmakta aşırı yaratıcıydı. Izabel'in dalga geçmesi çok normal geldi. Ve en sonunda İzabel ile Victor'un bir çocuğu olmasıyla final oluyor. Mükemmel gerçekten...
Kısacası kitap bazı yerler dışında beni tatmin etti. Farklı olabilir miydi kesinlikle, şu anki hali kabul görür mü? Mecburen evet. Yine de onları tekrar okumak beni mutlu etti. Herkesin seçtiği yolda mutlu olması da öyle. Hâlâ okumadıysanız kesinlikle şans vermeniz gerekli.
