Oĝuzhan Koç'un dediği gibi,
Yana yakıla sevdiğim ne varsa hep sükut u hayal..
Sükut-u Hayal...
Kaybettiğim mutluluğa, boş hayallerime ağlıyordum, yoksa ona degil.
Altın Kitaplar YayınlarıKitabı okudu
O Belde / Ahmet Haşim
Denizlerden
Esen bu ince hava saçlarınla eğlensin.
Bilsen
Melal-i hasret ü gurbetle ufk-ı şama bakan
Bu gözlerinle, bu hüznünle sen ne dilbersin!
Say ki onca yol yürümüşsün, vardığın yer yerle bir. Olsun. Sen yürürken güzeldi her şey. Varacağın yer hep bir sükut-u hayal olacak çünkü. Evrenin sarsılmaz gerçeğidir bu: Kendini tamamlayan dağılır, yıkılır.
_İnsan, ya insan gibi akıllıca söylemeli yahut hayvanlar gibi susmalıdır!
_Sessizce bir köşede oturan sağırlarla dilsizler, gevezeden daha üstündür.
_Her ormanı boş sanma, belki de kuytuluklarında bir kaplan uyuyordur.
_Hastaya şeker vermek günah olur, çünkü ona acı ilaç fayda verecektir.
_İnsanlarla münasebetin ateşle münasebetin gibi olsun. Çok
Zihnimizdeki müslüman portresi her zaman ütopik bir karakter olmuştur. Genellikle bu karakterleri hayatın hakiki şartlarının dışında nitelediğimizi farketmeksizin, bitmek bilmeyen bir sitayişle yüceltme gayretine de gireriz. Ona yaklaştıkça ne kadar hasletlerini takdir etsek de, kulluğunun gereği olan nakıs şeyler içimizi acıtmaya başlar. Nakıs noktaları yakıştıramadığımız bu karakterler, tabii olan pürüzleriyle bize artık cazib gelmediği üzere, sukut u hayal hissi galib gelir. Kurguladığımız bu ütopik müslüman portresini hayatın merkezinde konumlandırmak, günah yahut salih amel sahibi olduğunu hatırlamak, belki de uhuvvet üzere korumak istediğimiz umudu mutedil kılacaktır. Eyüb sabrının olmadığını, kuyudaki Yusuf olmadığını hatırlamak, bizim için belki de bir ön uzlaşma sağlayabilir.