Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Sum

Yalnız kalmak, terk edilmek, unutulmak... Bunların hangisinden daha çok korkuyorum? Belki de unutulmak en kötüsü. Yalnız kaldığımda bir yerlerde birinin beni düşündüğünü hayal edebilirim hep. Terk edildiğimde özlendiğimi, o kişinin yaptığından pişman olduğunu hayal edebilirim. Unutulduğumda ise hayal edecek hiçbir şey bulamam. Sanki bu dünyada hiç var olmamışım gibi... En kötüsü de beni unutan kişiye öfkelenmem söz konusu bile olamaz, çünkü o bunu bilerek yapmamıştır ki.
Sayfa 133Kitabı okudu
Reklam
İki kişilik bisiklet miras kaldı bana. Şimdi bodrumda paslanıyor. Kır evimde misafir odaları var, ama o odalarda yatacak arkadaşım yok artık.
Sayfa 111Kitabı okudu
Söylediklerimize karşı çıkacak kimse olmazsa sonunda hep haklı olduğumuza inanırız ve gün gelir haksız olmaya başlarız.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
İnsan bir türlü başkaları için o kadar da önemli ve ilginç olmadığını düşünemiyor.
Yakınlarım - artık yakınım değil de uzaktan tanıdıklarım oldular-
Reklam
Dünya kadar şey biliyorum ama sanki bir vadide sıkışıp kalmış gibiyim.
Tek kelime etmeden yüksek sesle nasıl konuşulur ben gayet iyi biliyorum.
Düşüncelerin kelimelere ihtiyacı vardır. Kelimelerin de sese.
Kendini asla başkalarına göründüğünden veya görünebileceğinden farklı hayal etme zira olduğunu düşündüğün şey başkalarına farklı görünür
Zira kadınsak geçmişe annelerimiz üzerinden bakarız.
Reklam
"O insan değil, benden insaf beklemeye de hakkı yok. Ona kalbimi verdim, aldı, didik didik edip öldürdükten sonra gerisingeri bana fırlattı. İnsan yüreğiyle duyar, Ellen; mademki benim yüreğimi paralayıp yok etti, artık ona acımak elimde değil. Hem ölünceye kadar inlese, Catherine için kanlı gözyaşları dökse, yine acımam! Hiç, hiç acımam."
Sayfa 210 - Can YayınlarıKitabı okudu
İnsan dedikleri mahlukun, içinde neler kaynaştığını biliyor muyuz? Öyle anlar olur ki, en ummadığımız adam en beklemediğimiz şeyleri yapabilir.
Sayfa 109Kitabı okudu