Onun uğruna ağlıyordum, sanki yeniden dünyaya gelmişti. Onu görmesi için gözlerini yumması yetiyor, mis kokulu notları, aynı ortak kaygı...
Beni bu hale getiren adamdır
Bana bir önyargı verin, dünyayı yerinden oynatayım.
İnsanlığımı Yitirirken Öncelikle bunu kitabı okumam için veren kişiye teşekkür ediyorum ve özür diliyorum.
Benim ilk kitabım diyebilirim, gerçekten okurken beni içine alan ve kendi kişiliğimi kitapta bulduğum bu kitap. Bana bir şey hissettirmedi çünkü duygularımı, hislerimi okurken yitirmiştim. İnceleme nasıl yazılır bilmiyorum, kitap nasıl tartışılır edilir
Bir gün hatırlayacağım,
Gölgemin yanındaki aydınlıkta,
Kulaklığımın teki kaybolduğunda,
Ve ay ile güneş ayrı kaldığında,
Hatırlayacağım seni.
Bir gün özleyeceğim,
Fotoğraflarına bakmak isteyeceğim,
Çocukluğunu içimden geçireceğim,
Ve bahar çiçeği gibi tekrar yeşereceksin,
Özleyeceğim seni.
Bir gün hatırlatacağım ,
Yazdıklarımda, çizdiklerimde sen olacaksın,
Sözlerimle ölümsüz kalacaksın,
Ve karanlığında aydınlığın olacağım,
Hatırlatacağım seni.
İNSAN: Fakat varoluştan ne kazanacağım ben?
Dolu olduğunda sefalet oluyor sadece, boş olduğunda da sıkılma hali. Nasıl olur da bana böyle zavallı bir ödül verirsin, bu kadar çok çaba, bu kadar çok ıstırap için?