Suya Düşen Kan.. KERBELÂ
Gül dudaklar kuruyor, çadırlar yanıyor, çocuklar yanıyor!
Bir yudum suya, bir yudum sevgiye hasret Ehl-ı Beyt yanıyor , Alem-i Islamın kalbi yanıyor.
Su! Su! diye inleyen çocuklara can dayanmıyor.
Fakat buz gibi akıyor ama yanı başında sevgiye hasret bir demet gül yanıyor.
.
Sayfa 122
I.veda neziri
sözün harfi bağışlamadığı yerden geldim
sabır telkin eden ayaklarımı unutup
taşın ve suyun uzağına geldim
oysa erkenmiş daha
ceplerimi sökerek ayrıldığım kendimden
ne kadar uzak düşsem
. . . PUSLU KITALAR ATLASI . . .
Hayal mi gerçek?
Gerçek mi hayal?
İkisi de mi gerçek?
İkisi de mi hayal? . . .
Hem gerçeği hem hayali muallakta bırakan bir obsesif şüphenin romanı:
Puslu Kıtalar Atlası
Eflâtunî bir girdap içinde büyük daireler çize çize derinlere doğru efsunlanmış ve yarı-anestezik bir halde duhul ederken birden son sayfaya gelmemle birlikte geceyarısının bir kör
Mus’ab’a bakın ve ibret alın.
“Bir gün, İslam’ın ilk muhacir muallimi genç ve güzel Mus’ab Medine mescidinde bir köşede eski- püskü elbiseler içinde otururken, onun o halinden mahzun olan Güllerin Efendisi’nin (sallallahu aleyhi ve sellem) dudaklarından şu sözler döküldü: “Şu Mus’ab’a bakın! Bir zamanlar Mekke’de anne-babasının yanında ondan rahatı yoktu. Mekke’de herkes ona bakar, imrenirdi. Ama o Allah sevgisini tercih etti.”
Sayfa 64 - Ufuk YayınlarıKitabı okudu
📍Efsane gemi Mahmudiye Kalyonu ile denizlere açılıyoruz. Mısır’dan Kırım’a, esaretten kahramanlığa uzanan bir macerada tarih ve efsaneler arasında seyrüsefer ediyoruz… Vira Bismillah…
🔹️Rusların 1770 tarihinde yaptığı baskında Çeşme Limanı’nda demirli halde bekleyen Osmanlı gemilerini yakmasıyla Osmanlı Donanması büyük bir güç kaybetmişti. Artık
“Hayâ hayır getirir.”
Sayfa 157Kitabı okudu
Demedim mi?
Oraya gitme demedim mi sana?
Seni yalnız ben tanırım demedim mi?
Demedim mi bu yokluk yurdunda hayat çeşmesi benim?
Bir gün kızsan bana, alsan başını yüzbin yıllık yere gitsen
Dönüp kavuşacağın yer benim demedim mi?
Demedim mi şu görünene razı olma
Demedim mi sana yaraşır otağ kuran benim asıl.
Onu süsleyen bezeyen benim demedim mi?
Ben bir
Sayfa 42Kitabı okudu
"Katran" Kemal Varol..
I.veda neziri
Sözün harfi bağışlamadığı yerden geldim.
Sabır telkin eden ayaklarımı unutup,
Taşın ve suyun uzağına geldim..
Oysa erkenmiş daha.
Ceplerimi sökerek ayrıldığım kendimden,
Ne kadar uzak düşsem,