Tam da böyle bir günde başlamıştı.
İlk nefes..
Neleri yaşayacağımı bilmeden sırf yaşamaya neden olacak olan oksijeni ilk ciğerlerime çekişim de ağlamam. sonrasında ise ciğerimi yakacak olan oksijene ne kadar ihtiyacım olduğunu bilmeden yaşamam.
İşte tam böyle bir günde başlamıştı.
Kulağa okunan ilk ezandan sonra duyulacak onca ezan, şahit olunacak onca selâ sıranın sana ne zaman geleceğini bekleme telaşı ile geçip giden günler, aylar, yıllar.
İşte tam da onca zaman sonra, tekrar ilk gün ki gibi bugün . Aldığım ilk nefeste ağlamam. Duyduğum ezanda ismimi bilmem ve bana verilen bir kaderin tam ortasında durmam. Yıllar önce neyse şimdi de o, öğrendiğim tek şey.
Acılar geçiyor.
Zaman hızla ilerliyor.
Başlayan herşey bitiyor.