Sûfi taifesinin efendisi, tarikat ve hakikat erbabının imamı Cüneyd-i Bağdâdî [kuddise sirruh] şöyle demiştir:
"Resûlullah'ın (sallallahu 'aleyhi ve sellem) izinden gidenlerin yolları dışında, tüm yollar kapalıdır"
Yine şöyle buyurmuştur: "Kim Kur'an'ın çizdiği sınırları korumaz ve hadisleri bilmezse bu işte
Sayfa 41
SANAT ADAMI ATSIZ
RUHLARA İŞLEYEN ŞİİR.
Atsız'ın sanat hayatı şiirle başlar. Biz de onun şiiriyle başlayalım.
"Kerameti olduğuna inanılan kişilerin yüceleştirilmesi, onların Allah tarafından sevgili ve kabul gören, nazı geçen kişiler olarak algılanmasına sebep olmuştur. Bu da isteklerin o kişilerden istenmesine, duaların onlara yapılmasına, kısaca onlara yönelmeye yol açmıştır."
Sayfa 110Kitabı okudu
Halidiye Kolu Kürt-İslam çizgisinde olduğundan sebep
Nakşibendiliğin Hâlidîye koluna uzak duran II. Abdülhamid Nakşibendî tarikatının başka bir kolu olan Ziyaiyye’nin kurucusu (Nakşibendî şeyhi) Şeyh Ahmed Ziyaeddin Gümüşhanevî (Gümüşhaneli, 1813-93) ile iyi ilişkiler kurmuştur. Gümüşhanevî II. Abdülhamid’in reformlarını ve kendisinin de dostları olan kafkas göçmenlerine karşı uyguladığı asimilasyon
Hz. Resûlullah'ın kâli, söyledikleri şerîattır, hâli tarîkattır, sırrı ise hakîkattir. O sırra aşina olup şerîatten uzaklaşmamak da mârifettir. (Efendimizin, Mirâc hakîkatinden sonra bile şerîatten uzaklaşmaması...) Gelin görün ki, hem toplum hem de Müslümanlar olarak bu hallerden ve dilden uzaklaşmışız. Dolayısıyla ne Efendimizi, ne şerîatı, ne de tasavvufu anlayabiliyoruz. Şerîat derken el kesmeyi ve recmi (taşlamayı), tasavvuf ve tarîkat derken de bilmem hangi ekolü anlıyoruz. Sanılıyor ki şerîat, tarîkat ve hakîkat birbirinden kopuk kompartımanlardır. Bu yanlış telakkî, biraz da Batılı bir zihne ve eğitime sahip olmaktan doğuyor. Mehmed Zâhid Kotku Efendi'nin anlatıldığı bir kitaba Görünmeyen Üniversite ismi verilmiş. Ne kadar haklı ve doğru bir isimlendirme! Görünmeyen esaslı üniversitelerin kapısından ayrıldığımız günden bu yana zihinlerimiz ve kalplerimiz çoraklaşmıştır.
Onca Ayete Rağmen;
"Yıllar önce ölen pek çok velinin hala yaşıyor, talebelerini kontrol ediyor, onları eğitiyor sanılması onlara ebedilik vermek değil midir?"
Sayfa 104Kitabı okudu
Şahı Nakşibend ks.
Muhammed Baba Semmâsî ona nazar ederek mânevî evlâtlığa kabul etmiştir..
Emîr Külâl ise kendisine zâhiren tarikat usullerini öğretmiştir. Lakin Hâce Bahaeddin hakikatte üveysidir. Hace Abdülhalik Gucdüvâni onu ruhani yoldan terbiye etmiştir.
Mitolojinin ve farklı dinlerin bâtınî kısımlarının sıkça kullandığı sembolik düşünce maddeler arasındaki ilişkide sınırsızlığa izin verir. Her şey farklı özellikleriyle çok çeşitli fikirler uyandırır ve bir özelliğin birkaç sembolik anlamı olabilir. En yüksek kavramların binlerce sembolü olabilir. Hiçbir şey yüceyi temsil edecek ve övecek kadar
Sayfa 26 - Fecr Yayınları: 811 / 1. Baskı: Mart 2024
Hâcegan yolunun esasları
Hâce Abdülhalik Gucdüvânî, tarikat binasını sekiz direk üzerine kurmuştur. Bu direkler şunlardır:
1. Hûş der-dem (nefeste şuur).
2. Nazar ber-kadem (ayağa bakış).
3. Sefer der-vatan (vatanda yolculuk)
4. Halvet der-encümen (toplulukta yalnızlık).
5. Yâdkerd (zikretmek).
6. Bâzgeşt (dönmek).
7. Nigâhdâşt (korumak).
8. Yâddâşt (hatırda tutmak).