Haddi aşan ceza, zalimi insanların gözünde mazlum yapar.
Mevlânâ sırlara inanırdı, ama sırlardan önce insana inanırdı. Çünkü varlığın sırrı insandaydı. Eğer insan kendi sırrını anlayabilirse, yaşamın aynasında kendi ruhunu görebilirse, varlığın da sırrına erecekti. Tasavvuf deyimiyle söyleyecek olursak varlığın birliğine ulaşacak, varlığın bilinci, yani İnsan-ı Kâmil olacaktı, işte sır buydu, zirve buydu: "İnsan-ı Kâmil" olmak.
“İnsanları Allah Teâlâ’nın sevgisine kavuşturacak yol, yalnız Hz. Muhammed’in (s.a.v) yoludur. Bundan başka olan dinler, inançlar çıkmaz sokaktır.”
Cüneyd-i Bağdâdî (k.s)
Kuran-ı Kerim dinlerken vecde gelmeyen kişi, yaratıklara aşıktır. Yoksa yaratana aşık olan, Kuran-ı Kerim okurken veya dinlerken de cezbeye düşer.
Sayfa 46Kitabı okuyor
Kendine gel be hey azgın, mağluplara dost olma!
Sayfa 369 - Panama Yayıncılık
