“Hayat sanki benden kaçıyor, nereye gitsem orada her şeyin öldüğünü, kime dokunsam cansızlaştığını hissediyorum, hayatı ve canlılığı bulacağım bir başka yere koşuyorum, benim ayrıldığım yerde sanki hayat yeniden başlıyor ve benim yeni gittiğim yerde her şey ölüyor; hayatın hep benim olmadığım yerlerde yaşadığını düşündüğünden bütün zamanım, bir yerden bir yere koşturarak hayatı aramakla geçiyor, ama onu yakalayamıyorum; başkalarının yaşadığını ben yaşayamıyorum bu yüzden birlikte olduğum her şeyden ve herkesten sıkılıp hep uzaklardakini özlüyorum, uzaktakiler hep uzak, yakındakiler hep ölü, benim olmadığım yerlerde insanların neler yaşadığı ise benim için bitmeyen bir merak…”
Sayfa 22 - CAN
"En korkunç gerçekler, söylenmeye değmeyecek kadar basit olan, bildik gerçeklerdir."
Yabanın Öcü
Şimdi güya "medenilerle" güya "vahşiler" arasındaki öz ve temel ayrımların ne olduğunu öğrenmek isterdim. Medeni vahşetin dış görünüşleri, kıyafet değişmeleri, ayrıntıları, sözleri çoğunlukla başkadır -hatta daha tehlikeli ve ikiyüzlüdür diyelim- ama varlığın en gizli örgüleri, yapısı, ahlak, gelenekler, masallar hemen hemen her yerde aynıdır. "İlkeli" hor gören "uygar" benzeri ile alay ediyor, kendi kendini mahkum ediyordu.
Sayfa 67 - GOG (2. KİTAP)Kitabı okuyor
İnsanın kendi aşkından ne kadar emin olursa karşısındakinin aşkından da o kadar kuşku duyduğunu unutmuştum.
Sayfa 114Kitabı okudu
Aşk çaresizdir, çaresini bulduğunda artık aşk olmaz.
Sayfa 145Kitabı okudu
Yanımda kimse olmadığından değil yalnızlığım, yalnız olduğumu söyleyebileceğim kimse olmadığı için yalnızım ben.
Sayfa 260Kitabı okudu
Mutlu değilim. Ama mutsuz olmam için de hiçbir neden yok.. İçim hep huzursuz ama huzursuz olmak için de bir neden bulamıyorum,niye huzursuz olduğumu anlayamıyorum, hep acı çekiyormuşum gibi hissediyorum...
Sayfa 44Kitabı okudu
İnsanın dostlarını tanıması çok tehlikeli bir şeydir.
Dostlarını tanımak kadar tehlikeli şey yoktur şu hayatta.
Sayfa 61 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
(...)giderken kitapların dağınık olduğu odaya baktı.
-Bunları okudun mu?
Kitap okumayanlar ne zaman kitap görseler, kitabın sahibine aynı şeyi sorarlardı,sanki çok inanılmaz bir şeyle karşılaşmış gibi.
Anlanmak…
Başkalarının beni anlayamamasından gizlice övünüyorum, ama sonra benim de onları anlayamadığımı fark edince, onları küçümsediğim gibi kendimi de küçümsüyorum.
Sayfa 250 - Can
(...) ama arkadaşim ölünce artık ölümün doğal menzili içinde dolaşmaya başladığımı fark etmiştim. Ölümden gene korkmuyordum,ama hayatı yeterince ve doğru şekilde yaşayamamak kaygısı büyümüştü.
Sayfa 171Kitabı okudu
“Kadınların hayat ve aşk dedikleri şeyin aslında sürekli olarak kendilerini aramak, kimliklerini, duygularını soruşturmak, hissettikleri her şeyin derinliğini öğrenmeye çalışıp bu duygunun gerçek mi, yoksa yapay mı olduğunu araştırmak, kısacası kendilerini garip bir tutkuyla didik didik etmek olduğunu öğrenmiştim.”
kadın yeniden "aptal bunlar" deyip arkasını dönerek yürüdü, muhteşem kalçaları vardı, dar eteğinin içinde çalkalanırken insanda avuçlama arzusu uyandırıyordu,
Aşık olamayan, hiç kimseye bağlanamayan, hem aşık olmak isteyen, hem de aşık olmaktan, birisine bağlanmaktan deli gibi korkan bir kadındı.