İhtiyarlık beni kendime olduğum gibi korursa, yani en iyi yanımla olduğum gibi korursa ihtiyarlığı bırakacak değilim. Gelgelelim zihnimi bozarsa, onu parça parça koparıp yok ederse, bana yaşamı değil, bir tek soluğumu bırakırsa bu çürümüş, çökmek üzere olan yapının üstünden atlar geçerim. Hastalıktan ölerek kurtulmak istemem, yeter ki hastalığım iyileşebilecek olsun, ruhuma zarar vermesin. Acı çekiyorum diye kendi ellerimle yaşamıma son vermeyeceğim; bu tür ölüm, yenilgidir. Yok, bilirsem ki bu acıyı hep çekmek zorundayım, çıkar giderim bu yaşamdan; acı çekiyorum diye değil, acım yaşamak için bulduğum her nedene karşı bir engel olduğu için. Acısı yüzünden ölen insan zayıf ve korkaktır, acı çekmek için yaşayan insan da akılsız.
Sayfa 199Kitabı okudu
Mutsuzluğun nedeni başarısızlıktan gelmemeliydi, hele hayal kırıklığı asla gözyaşlarının nedeni olmamalıydı... Neden insanlar bir türlü anlayamıyorlar hayattan hiçbir șey beklememeleri gerektiğini, diye düşündüm. Neden binlerce kitap, film, șarkı, șiir umudu tek hayat kaynağı olarak göstermiş, diye düşündüm...Ve neden bu kadar içi boş bir duyguya, acımasızca cezalar yağdırabilecek bir arzuya hayran kalınır, diye düşündüm... Hiçbir zaman ümit etmedim. Umutla tanışmadım. Eğer mutsuzluk, istediğini bulamamaktan, hayalini gerçekleştirememekten kaynaklanıyorsa sıradanlaşır. Sadece adı kalır. Güler geçerim sınavlarında başarılı olamadıkları için ağlayan gençlere, sevdikleri terk ettiği için intihar eden kadınlara. Kolay mı bu kadar tanımak mutsuzluğu hayatın karanlığında? En anlaşıldığı noktada başlar bilinmezleri hikâyenin. Kolay mı hayat, daha zengin olamadığı için bir adamın ağlayacağı kadar?
Sayfa 279 - Doğan KitapKitabı okudu
Ebu Hureyre, çok hadis rivayet ettiğini söyleyenlere karşı kendisini şöyle müdafaa ediyordu: "Halk (itiraz mahiyetinde) diyor ki: Ebu Hureyre çok hadis rivayet ediyor. Eğer Allah'ın kitabın-da şu iki ayet olmasaydı bir tek hadis bile rivayet etmezdim: (Ebû Hureyre bundan sonra Kur'an'ın ikinci suresinde yer alan 159 ve 160. ayetleri okumuştur. Bu ayetler mealen şöyledir: İndirdiğimiz o açık ayetlerimizi ve doğruyu -biz kitapta insanlara onu pek aşikâr bir surette bildirdikten sonra- gizleyenler yok mu; işte onlara hem Allah lanet eder, hem de lanet ediciler. Ancak tövbe edenler, hare- ketlerini düzeltenler ve hakikati gizlemeyip iyice açıklayanlar başka. Ben artık onların günahlarından geçerim. Ben en çok tövbeyi kabul edenim; en çok esirgeyenim).
Sayfa 67Kitabı okuyor
Haksızlık
Ucu bana dokunmasa bile hiçbir haksızlığı bağışlamaya niyetim yok. Ben bu dünyada tek başıma değilim. Bana yapılan hakareti bağışlayabilirim hatta güler geçerim bile; ancak bugün bende gücünü deneyen yarın bir başkasının canına okumaya kalkışacaktır…
Sayfa 118 - Karbon Kitaplar
Olaylar bir mağazada başladı. Tatildeki tek tercihim olan spor-paçoz stilimle etek denerken yanıma bir hanım yaklaştı:
"Ben sizi nereden tanıyorum?"
Bu da beni en geren soru arkadaş! Ne diyeceksin?
Sorgu başladı:
"Kızımın arkadaşı mısınız?"
"Olabilir. Kızınız kim?"
Kızın CV'si verilir. Bir yere varılamaz. Olmayana ergi yöntemi uzar da uzar. Nihayet okurum olan tezgahtar güler ve, "Ece Hanım falan filan," diye açıklama yapar, ben yerin dibine geçerim. Ve hanım hatırlar:
"Tabii canım! Ece Erken!"
Ben de Allah'a ve hanımın espri anlayışına sığınıp cevap veririm:
"O da olacak bir gün inşallah!"
Neden binlerce kitap,film,şarkı,şiir umudu tek hayat kaynağı olarak göstermiş,diye düşündüm…Ve neden bu kadar içi boş bir duyguya,acımasızca cezalar yağdırabilecek bir arzuya hayran kalınır,diye düşündüm…Hiçbir zaman ümit etmedim. Umutla tanışmadım.Eğer mutsuzluk,istediğini bulamamaktan,hayalini gerçekleştirememekten kaynaklanıyorsa sıradanlaşır. Sadece adı kalır.Güler geçerim sınavlarında başarılı olamadıkları için ağlayan gençlere, sevdikleri terk ettiği için intahar eden insanlara. Kolay mı bu kadar tanımak mutsuzluğu hayatın karanlığında? Rn anlaşıldığı noktada başlar bilinmezleri hikayenin.Kolay mı hayat,daha zengin olamadığı için bir adamın ağlayacağı kadar?
Sayfa 266 - Doğan kitapKitabı okudu
Mutsuzluğun nedeni başarısızlıktan gelmemeliydi, hele hayal kırıklığı asla gözyaşlarının nedeni olmamalıydı...
Neden insanlar bir türlü anlayamıyorlar hayattan hiçbir şey beklememeleri gerektiğini, diye düşündüm.
Neden binlerce kitap, film, şarkı, şiir umudu tek hayat kaynağı olarak göstermiş, diye düşündüm...
Hiçbir zaman ümit etmedim.Umutla tanışmadım.
Eğer mutsuzluk, istediğini bulamamaktan, hayalini gerçekleştirememekten kaynaklanıyorsa sıradanlaşır.
Sadece adı kalır.
Güler geçerim sınavlarında başarılı olamadıkları için ağlayan gençlere, sevdikleri terk ettiği için intihar eden kadınlara.
Kolay mı bu kadar tanımak mutsuzluğu hayatın karanlığında?
En anlaşıldığı noktada başlar bilinmezliği hikayenin.
Kolay mı hayat, daha zengin olamadağı için bir adamın ağlayacağı kadar?
"Denemek istiyorum. Yapamaz ve geri gelirsem; denedim olmadı der, geçerim. Böylece zihnimde koca bir keşke kelimesiyle yaşamam. Ancak şimdi denemek istiyorum. Ne kadar uzağa gidebileceğimi görmek, tek başıma en fazla neyi ya da neleri başarabileceğimi ölçmek istiyorum."
Sayfa 39Kitabı okudu
fakat her cani biraz insansa
sevmeyi bile göze alabilir
ve ki ben yaşama yarışında
mezarı tek geçerim
