Hatim ve mukabele sonrası boşluğu dolduran naif bir eser oldun bana. Her ne kadar arka kapakta ,” insan yorgunluktan ibarettir. Gelir, yorulur ve gider.” dense de bana canlılık kattı. Kışın rehaveti ile herşey bana siyah-beyaz görünmeye başlamışken kitabı okudukça baktığım yerler renklenmeye, canlanmaya başladı.(nisanın katkısı da var tabi ki)
Benim gibi gezmeyi, görmeyi, incelemeyi seven bir insana yön veren bir eser oldu. Kısa kısa (bazen tekrarlar olsa da) anılardan- doğayla, dağla, kırla, mağarayla, çiçekle, kuşla, tren, pul, kalemle insanla ilgili- oluşan; hisse, kalbe dokunan bir kitap olmuş. Bana rahmetli Haluk Dursun’un İncir Çekirdeği kitabını anımsattı. O da müthiş bir eserdi benim için. Kimi erkekler ne kadar farklı demiştim şimdi de diyorum. Sanki çiçekle sadece kadınlar ilgilenirmiş gibi. Mustafa Kutlu’nun çiçek sevgisini okudukça şaşırdım.
Kitapta kimi yerde ince serzenişler de(üvendire kelimesini mi kullansam bilemedim) bulunmakta, insanın çevre duyarlılığı için. ( Adapazarı ovası beton sığını oldu. Altından su kaynadığını bildiğim yerlere binalar dikildi 99 depremi hiç yaşanmamış gibi dedim ben de okudukça)
Neyse “kanunlarla hiç birşeyi koruyamazsınız, insanın içinden olacak.” dediyse yazar bana da susmak düşüyor.
Ağaçlara, dağlara, çiçeklere selam olsun,
Görmesini, duymasını bilenlere de…
Güzellik Uykusu
""Hep bir gidiş arzusuyla yanan kalp bu isteğine ulaştığında visaline erdiğinde ancak sukunete erer.
"Bu visale ermek de ancak aşkla olur. Aşkı büyük olan bu visali en iyi yapar.
"kendimi de koyam ayağımın altına
yine de yetişemiyorum ey aşk
omzunun hizasına...
İbrahim Tenekeci ilr şiiri konuştuk
Şiir tadında kalın
