Ey benim, iyi mi, kötü mü yontulmuş olduğunu bilmediğim tüy kalemim, seni bu telin ucunda, bu askıya asacağım, burada kalacaksın
Nefretten neler doğuyor, ama daha çoktur sevgiden doğan. Ey kavgacı sevgi! Ey sevilen nefret! Ey hiçten yaratılan şeyler! Ey ağır hafiflik! Ciddî hoppalık! Güzel şekillerin biçimsiz kargaşası! Kurşun tüy, parlak duman, soğuk ateş, hasta sağlık! Hep uyanık uyku! Ey kendisi olmayan! Duyarım bu sevgiyi, ama zevk almam ondan.
Bir dansçısın, tüy gibi kayıp giden bir ruhsun sen,
ama kimse gelip görmeyecek senin elmasların tutkusu
ve şafağın inceliğiyle nasıl sevdiğini, senin elinle
o salaş kulübenin nasıl aya dönüştüğünü.
Sevgi emekti.
Sevmek,dünyanın en yüce duygusudur.Sevilmek ise sonsuz bir güç.Gücünü sevgiden alan insanın omuzlarında hiçbir zaman yük olmaz,aksine bu eşsiz duyguyla tüy gibi hafif ve mutlu hisseder kendini.Onmaz yaraları onarandır sevgi.Her kötülüğün üstesinden gelebilecek kudrettedir.Kaldı ki bu ulvi olguya merhamet,sadakat,tutku ve emek eklenince tadına doyum olmaz.Nice kalbe sevilmeyi dilerim,özellikle de sevdiği tarafından sevilmeyi…
~~Başkalarına tüy gibi hafif gelen şey, sana kaya gibi ağır gelecek. En sıradan şey bile sana dik bir yokuş gibi görünecek. … Herkes merdiveninden aşağıya iniyor; sen çarşafını yırtıp parçalarını birbirlerine bağlayarak ip yapacak, sonra bu ipi gece vakti, fırtınada, yağmurda, kasırgada pencerenin altındaki uçuruma sarkıtacaksın ve ip kısa gelirse aşağıya inmenin tek yolu inmek olacak. belli bir yükseklikten tesadüfen aşağıya, bir uçuruma düşmek, ama neyin üstüne? Meçhule... ~~
Kalk, arkadaş gidelim!
Dereler yoldaşımız,
Dağlar omuzdaşımız,
Dünyayı seyredelim,
Şehirlerin dışından.
Esmerden, sarışından
Kaçalım kurtulalım!
Haydi, yürü, bulalım;
Kat kat çıkmış evlerin,
O cam gözlü devlerin
Gizlediği âlemi!
Bir tüy gibi yel alsın,
Bir dal gibi sel alsın,
Bizden menhus elemi.
Attığımız nâralar,
Yol açsın karanlıkta.
Çeksin bizi mağaralar,
Bir derin ormanlıkta;
