Geçici şeylerle kalıcı mutluluk yaşayamazsın.
Anneciğim
Ak saçlı başını alıp eline,
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim!
Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,
Gecenin ardında yine gece var;
Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!
Gözlerinde aksi bir derin hiçin,
Kanadın yayılmış, çırpınmak için;
Bu kış yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al anneciğim! ...
Bu dünyada hepimiz sahtekarız, hepimiz olmadığımız şeymişiz gibi davranıyoruz. Bizler gezip dolaşan gövdeler değiliz, atomlar ve moleküller değiliz, biz Olan'ın öldürülemeyen, yok edilemeyen fikirleriyiz,her ne kadar öyle olmadığımıza inansak da...
Sayfa 125Kitabı okudu
''Şeytan uyuyakaldı bir gün. Rüzgar sert esti. Üç tüy düştü şeytandan dünyaya. Biri paraya yapıştı, diğeri mevkiye, öteki de ihtirasa. O günden sonra şeytan hiçbir iş yapmadı...''
Dostoyevski
Evin etkisiz bireyi olmaktan öteye geçemeyen her fırsatta itilip kakılan anneleriyle gizli bir dayanışma içinde,terazinin kefesine konulduğunda tüy kadar ağırlığı olmayan iddiasız, kendi halinde bir üçlü oluşturmuşlardı
Sayfa 256Kitabı okudu
Monna Rosa
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.
Geyve'nin gülleri ve beyaz yatak.
Kanadı kırık kuş merhamet ister.
Ah senin yüzünden kana batacak.
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.
Kırılma noktasında durdum
Lacivert yalnızlığımın
Sapanla vurduğum kuş
Tüy tüy düşerken yere
Avaz avaz bağırdım gecelere
''Annem neredesin?''
Bu dünyada insan yaşamak için çalışmak zorundadır.
Sayfa 11Kitabı okudu
Öğrenmek zaten bildiğini fark etmektir. Yapmak onu bildiğini göstermektir
Öğretmek başkalarına senin kadar iyi bildiklerini hatırlatmaktır.
Hepiniz öğrenensiniz, yapansınız, öğretensiniz.
Sayfa 42Kitabı okudu