Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
tachicardia
tachicardia
@tyfnsgr
284 okur puanı
Mayıs 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Kime göre, neye göre anlamlı bir yaşamdan bahsedebiliriz? Mutlu olmak mı? Sadece mutluluk ise hedefimiz; anlamlı bir hayat sürebilir miyiz? Anlamlı hayat sürmek için mutluluğu kaçırırsak o gerçekten anlamlı bir hayat olmuş mudur? Çevremizin bizim hayatımızın anlamlı olup olmadığı konusunda bir görüş sergilemesi bizim hayatımızın anlamlı olduğunu gösterebilir mi? Anlamlı bir hayat yaşamak için değer yargılarımız nelerdir? Bu değer yargılarına kim karar veriyor?… Bunun gibi onlarca soruyu soran ancak en sonunda yine bu soruların cevaplarıyla sizi baş başa bırakan biraz yorucu bir kitap. Elbette bu kitabı okuduktan sonra “hayatın anlamı buymuş, oh be işte şimdi bunu yapmaya başlayabilirim” gibi bir beklentim yoktu ancak daha derinlemesine bir inceleme de bekledim. Lakin şu var ki hiçbir kitap size tüm filozofların bir sentezini yapıp işte cevap bu demeyecek. Herkes kendi yolunu bulmak zorunda. Kendisi için anlamlı olan neyse.
Son zamanlarda katıldığı programlarla gündemde olan Alper Hasanoğlu yazdığı kitaplar ile de alanında ne kadar uzman olduğunu kanıtlamakla kalmıyor, akıcı diliyle kendini çok rahat okutturuyor. Eğer hayatınızı bir şekilde anlamaya çalışanlardansanız mutlaka size yön veren bir bölümü var kitabın. Antik çağ filozoflarından günümüze kadar bize yol göstermeye çalışanlardan esinlenerek psikoloji ile felsefenin temel ilişkisini de ortaya koymuş.
Kitap akıcı, çok fazla bölümü olması dolayısıyla hızlı gidiyor. Keşke dediği sorunları anlayabilsek hızlıca ve çözümlerini pat diye yapabilsek… Ama böyle bir şey mümkün olmadığından okumaya, anlamaya, anlamlandırmaya ve iç huzurumuzu bulmaya çalışıyoruz. O nedenle kitaplar, filmler, filozoflar ve psikoloji var işte.
Beklediğimden daha zayıf buldum kitabı. Hemen hemen aynı şeyleri tekrar etmiş. Elbette “dokunan” kısımları var ama istediğim derinlikte değildi.
Ben birkaç yıldır fark ettim dokunsal bir insan olduğumu. Daha öncesinde bilmiyordum bunu. Tıpkı sevmek gibi, bilmek gibi, dokunmayı da öğreniyor/öğrenmeli insan. Bu yetilerin hiçbiri doğuştan gelmiyor bize. Önemli olan niyetli olmak, öğrenmeye açık olmak. Karakterlerimizin elbette önemi vardır nasıl dokunacağımızda veya dokunamayacağımızda fakat eksikliği bir yıkıma götürebilecek kadar elzem bir mefhum “dokunmak/dokunulmak”…
Okur Takip Önerileri
Aytuğ Akdoğan’ın YouTube’da yaptığı programdan özetler içeriyor kitap. Videoları da izlediğim için anımsadım çoğunu. Kitaba çevrilen bu yazıların yahut okuma metinlerinin içeriğinden ziyade Aytuğ’un yaptığı iş çok kıymetli geliyor bana. Türkiye gibi bir ülkede edebiyat programı yapmak ve başarı sağlamak çok güç olmasına rağmen üslubu sayesinde bence bunu başardı. Onlarca kitap anlatan, eleştiri yapan yahut öneren arkadaş var sosyal medyada. Bunu tarzı ile farklı bir boyuta taşıdığını düşünüyorum.
Dino Buzzatiye göre kendisi yazarlığı hobi olarak yapan bir ressam. Ancak kamuoyuna göre o bir yazar ve resimleri de eh işte… Mesela biz de Leonardo Da Vinci’yi ressam olarak tanıyoruz çoğunlukla. Ancak o matematikçi, fizikçi, astronom, anatomist ve bir sürü şeydi. Bu kalıplara sokma ve öyle algılama muhtemelen çok daha kolay geliyor tarih yazıcılarına.
Buzzati kitabında hem bu ilginç durumu anlatmış hem de yaptığı resimlere hikayeler yazarak her iki yeteneğini de konuşturmuş. Aslına bakarsanız her iki tarafta da muhteşem değil bence Buzzati. Ama fikir itibariyle “resmedilmiş hikaye” olgusu çok güzel. Özellikle yeni başlayan amatör yazarların bir hikaye yazarken onu kafalarında resmetmeleri ve onun üzerinden yazmaları çok daha kolay olacak. Ben bunu sevdim. Kitap da akıp gidiyor.
Fikir itibariyle çok güzel düşünülmüş. Özellikle bazı kelimelerin bazı cümleleri güzelleştirdiği farkındalığını arttırıyor. Hele ki kitabın önsözünde benim için çok önemli bir kelimeden “hissikablelvuku” kelimesinden dem vurarak başlaması adeta bir işaret gibiydi. Kitabın kapağında da yazdığı gibi gerçekten “ bazı kelimeler çok güzel”…
Kimine göre sapkınlık kimine göre fantezileri anlatan, bunun yanında da felsefi konulara değinen ilginç bir kitap. Sadizm bazı noktalarda çok hassas yerlere dokunuyor. Değer yargılarınızı altüst ediyor. Sinir uçlarınızla oynuyor. Ama okunması rahat akıcı bir kitap. Kitaptaki ekip doğanın onlara her izin verdiğini hiçbir ahlaki kurala dayanmadan yapmaya çalışıyor. İnsanın hayvan tarafını ortaya çıkarmasının gerekliliğinden ve zevkinden bahsediyor. Ve buna insanın aklı da eklenince durum hayvanlardan daha da öteye gidiyor. Rahatsız edici noktaları görmezsek şehvet uyandırdığı aşikar. Fazlasıyla cesur.
Kitabı beklediğimden daha iyi buldum. Yazar hayatımızda seksin ve onun dışındakilerin ne kadar yer kapladıklarından bahsetmiş. Öncelikle elbette ki bu kişiden kişiye değişir. Ancak biz ne hissediyorsak ve hangisini yapıyorsak doğru o değil midir? Bir tane mi doğru vardır yoksa yaşayan insan sayısı kadar mı? Hayatın anlamı sadece seks değildir elbette ancak anlamlandırmak için uğraştığımız hayatımızın büyük bir cinsel tatmin duygusu içinde geçmemesi durumunda hayatın anlamı için uğraşacak gücü ve arzuyu bulabilir miyiz? Hayatımızın önceliklerine biz karar vermeliyiz. Bunu yapabiliyorsak zaten bu soruları sormak için zamanımız bile olmayacaktır muhtemelen.
Çok güzel ve dingin bir haftasonunun ardından bugün bu mükemmel kitabı bitirdim. Özellikle ilk bölümlerini soluksuz okudum. Tam bir baş yapıt diyebilirim.
Duyguların her zaman fikirlere ve mantığa üstün geldiğini ve onu yönlendirdiğini söyleyerek sarsıcı bir tespit yapıyor yazar. Bunu bildikten sonra fikirler, duyguya ayak uydurabilmek adına tüm mekanizmalar ile ortak olmaya çalışıyor duyguya. Ancak ve ancak zaman sayesinde fikirlerimiz/aklımız duygulara egemen olabilir.
Kitabın ikinci kısmında ise öğrencilere öğütleri var yazarın. Burayı da özellikle beğendiğimi söyleyebilirim. Bu kitabı lisede veya üniversite başında okumuş olmayı dilerdim. Kütüphanemin en nadide kitaplarından biri olacak bu kitabı çocuklarımın benden çok daha erken okuyup idrak etmelerini umuyorum.
En yakınlarından birinin hatıraları bu kitap. Sıkı bir Atatürk okuru olduğumu düşünsem de bazı ayrıntılar mevcuttu. Okuması zor değildi ve bölümler arası geçişler rahattı. Ayrıca internetteki Atatürk ve Cumhuriyet belgeseli ile birlikte devam ettim kitaba ve bazı yerlerde gözlerimin dolduğu olmuştur.
Her zaman Atatürk’ün devrim adamlığının dehasının gerçek göstergesi olduğunu düşünmüşümdür. Savaşırken dahi adım adım yapacaklarını planlayan bir asker. Ortadoğu halklarından farklı isek onun sayesinde. En azından 100 yıldır onun ve yanındaki devlet/fikir adamlarının attığı temeller sayesinde ayaktayız.
Kitabın çok farklı bir bakış açısı kazandırdığını söyleyebilirim. Hatta bazı aklıma gelen soruları sormuş ve cevaplamış. Marcel Proust’un hayatı hakkında bilgi sahibi olmakla beraber yazarın hastalıklarla mücadele ettiğini ancak maddi olarak neredeyse hiç sıkıntı çekmediğini öğreniyoruz. Bu nedenle neredeyse tüm yaşamını düşünmeye ve yazmaya ayırabilmiş. Yazdığı kitaplar ve denemeler ile bizlere ışık tutmaya çalışmış olan Proust’u; Alain de Botton aslında bir yazardan almamız gerekenleri sentezleyerek çok dahiyane biçimde yorumlamış diye düşünüyorum. Sade ve akıcı dili ve bizlere gösterdiği ayrıntılar ile çok beğendiğim bir kitap oldu. Fazlasıyla sevdiğim bir yazar olan Botton bir kez daha beni etkiledi.
Ufuk açan, öğrenme isteğini daha da kamçılayan öğretici bir deneyim. Deneyim diyorum çünkü “Alıntılarla Yaşıyorum” kitap grubu ile birlikte okuduk, belgeselini izledik ve yayında tartıştık. Kitabın yazıldığı günden bu yana değişen ve gelişen ufak tefek bilgiler olsa da güncelliğini koruyor. Özellikle insanda merak duygusu oluşturuyor. Sadece uzaya değil, felsefe ve dinler tarihine dair tarihi bilgiler de içermekte. Zaten tüm hepsi kozmosun yani evrenin ve bizlerin tarihi değil mi? Bundan birkaç yıl sonra çocuklarımın da merakla okuyacağını temenni ediyorum.
Yazarın konuya giriş şekli ve adım adım ilerleyişi harika. Kitabın dili de çok yalın. Aslında zihnimin karanlıklarında kalan birçok konuya açıklık getirdi. Ayrıca bazı anlayamadığım kişilerin anlamlandıramadığım tepkilerine de mantıklı yanıtlar buldum. Akılcı olmanın zeka ve duygu ile olabileceğini açıkladığı kısma bayıldım. “Duygu yoksunlarının” nasıl kararsız ve hayatta ne yapacaklarını bilemez olduklarını anladım.
Kitap okumanın bize hem kelime dağarcığı kazandırdığını hem de en önemlisi empati ve duygulanım yeteneği kazandırdığını söyleyen yazar öyle güzel açıklamış ki bunu; aklıma geleni sözcüklere dökmüş adeta.
En nihayetinde mutluluğun kaynağı ne içimizdedir ne de dışımızda. Hem içimizdedir hem de dışımızda. Sevgi, sevilme, bağlanma ihtiyacı ve iyi bir iş. Sevmek ve sevilme ihtiyacı olmazsa olmazı. İyi bir iş hayatı elzem değil bence. Ancak sevgi ve sevilmeyi bilen ve tadan insan artık hazza ermiştir ve bunu arayacaktır. Duygusal olarak yoksun olanlar sevmenin ve aşık olmanın ne demek olduğunu ise asla bilemeyeceklerdir.
Mutluluk Varsayımı: Modern Gerçekliği Kadim Bilgelikte BulmakJonathan Haidt · Hil Yayınları · 201493 okunma
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Baştan sona kendi fikirleriyle kendi iç çatışmasını anlatan kahramanımız oldukça karamsar bir ruh halinde ve keyifsiz. Bu mod durumunun yüzde yetmiş oranında genetik geçişli olduğu düşünülürse kitapta sık sık bahsettiği anne ve babasının da bu yönde olduğu düşünülebilir.
Adeta delirmiş bir şekilde sürekli aynı yere takılıp kalmış bir yazar. Şu andaki ruh halim ile yazsam benim yazdıklarım da farklı olmazdı. İnsan yalnızlaşmak, çekilmek, küçülmek istiyor. Darmadağınık düşüncelerin toplanması mümkün görünmüyor. En iyisi onları yazarak kusarak dışarı atmak. Teker teker aldırmak kafamızın içinden. Düşünce küretajı.. Fazlasıyla ihtiyacım olan. Aksi taktirde dengemi iyice kaybedip delireceğim.
Kolay okunabilecek bir kurgu kitap. Başlarda akıcı gitse de sonrasında biraz tekrara düşüp sıkıcı olabiliyor. Bazı bölümlerin başlarında yazar müzik önerilerinde bulunmuş. Bu fikri sevdim. Önerilen şarkılar da hoştu. Ancak yazarın coşkulu üslubuna karşın kitabı aynı derinlikte hissetmediğimi söyleyebilirim.
