Manasız Özne
"Hüzünler var dilime dolanmış...
Gün aşırı yalnızlıklarında yorgun düşmüş şiirler ayaklanmış çoktan.
Şehrin gölgeler düşmüş kaldırımlarında bir yangın yerine dönmüş hatıralar..
Kan uykusundan uyanmış keşkeler inlemekte,
Kızıl saçlı bir kadın gibi susan gün batımı çığlıklarında bin keder yüklü yine...
Ve aşk ne zaman taşsa yüreğimden ben
Yüklemi üçüncü tekil şahısken ben manasız bir özne...
Tozu dumana katsam,
kıyameti koparsam kaderin her satır başında,
idam edilmiş şiirlerde...
Nafile...
Kafesini elleriyle örmüş bir avcıyım ben...
ölüm misafir olup kapıma gelse
manasız bir cümle söylenmemiş...
Ruhuma çöreklenmiş hüznüme..."
Orhun yazıtları Doğu Yüzü:
Üstte mavi gök, altta yağız yer kılındıkta, ikisi arasında insan oğlu kılınmış. İnsan oğlunun üzerine ecdadım Bumin Kağan, İstemi Kağan oturmuş. Oturarak Türk milletinin ilini töresini tutuvermiş, düzenleyi vermiş. Dört taraf hep düşman imiş. Ordu sevk ederek dört taraftaki milleti hep almış, hep tâbi kılmış. Başlıya
Üçüncü Gün Gün Batımı
“Labirentte yolumuzu nasıl bulabileceğimizi düşünüyordum.Gerçekleştirmesi kolay değil , ama etkili olabilir.Önünde sonunda ,doğu kulesinin içinden çıkılıyor, bunu biliyoruz. Şimdi tut ki kuzeyin nerede olduğunu bildiren bir makinemiz var. Ne olurdu?”
Sayfa 303Kitabı okudu
