Ben hasta bir adamım.
Çarpıcı, toplumdan soyutlanmış( zorunlu kalarak bazen de kendi isteğiyle), kimi zaman da fazlasıyla samimi gelen bir Yeraltı Adamı’nın monoloğunu okuduğumuz bu roman, Dostoyevski’nin yeni çağına girdiği eseridir.
Bu yeraltı adamı her gün önününden geçtiğiniz apartmanın bodrum katında yaşıyor olabilir ya da ofisinizde sessiz sedasız çalışan bir memur da. Aslında hepimizden biraz var, her ne kadar bir çok düşüncesine şaşırsak hatta bazen tiksinsek bile içimizdeki karanlığı ayna tutan bir eser. Karakterin ilk bölümde kendini açıkladığı ve hak verdiği monologlar, ikinci bölümde ise bu yer altından çıkıp geçmişteki hesaplaşmaları gerçekleştirdiğini görüyoruz. Ona yol vermeyen bir askerden uzun sürede yapılmış meşakkatli bir plan ile öç almaya çalışması hem üzücü hemde çok düşündürücüydü. Biz de toplum gözündeki yerimizi artırmak için böyle ucuz ve fazlasıyla düşünülmüş planlar yapmıyor muyuz?
Evet bu yeraltı adamı aslında biziz.
