Kız kardeşinden daha da kararlı bir şekilde yok olması gerektiğine inanıyordu.
Sayfa 69Kitabı okudu
Fakat Gregor herhangi birini, hele ki kız kardeşini korkutmayı aklından bile geçirmiyordu.
Sayfa 67Kitabı okudu
Çalışmaktan bitmiş, yorgunluktan tükenmiş bu ailede kimin Gregor ile gereğinden fazla ilgilenecek vakti vardı ki?
Sayfa 53Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hiç kimsenin cesaret edip çıkaramadığı elma o günün bir anısı olarak sırtında gömülü kalmıştı.
Sayfa 51Kitabı okudu
"Öyle değil mi, böyle mobilyaları buradan götürmekle ona iyileşeceğine dair umudumuzu kaybettiğimizi ve hiç düşünmeden onu çaresizliğine terk ettiğimizi göstermiş olmuyor muyuz?"
Sayfa 41Kitabı okudu
Gregor bu defa çarşafın altından gizlice seyretmeye çalışmadı, annesini bu gelişinde görmekten de vazgeçti, annesinin odasına gelmiş olmasına sevinmekle yetindi.
Sayfa 40Kitabı okudu
Gregor'un yalvarmaları fayda etmedi, yalvarıp yakarmaları anlaşılmadı bile.
Sayfa 21Kitabı okudu
Spoi!! Anlayabilselerdi kurtulacaktı...
Bir çıkmazın içindeyim ama bu çıkmazdan kurtulacağım.
Sayfa 18Kitabı okudu
Anlaşılan insanlar onun ne dediğini anlamıyorlardı artık oysa o, sesinin anlaşılır olduğunu sanmıştı, öncekinden daha anlaşılır, belki de kulakları kendi sesine alışmıştı.
Sayfa 14Kitabı okudu
Fakat insan yatmadan da bir hastalığın üstesinden gelebileceğini sanıyor.
Sayfa 13Kitabı okudu
Neden sadece Gregor en ufak bir gecikmesinden bile kuşku duyulan bir firmada çalışmaya mahkûm edilmişti acaba?
Sayfa 9Kitabı okudu
Stefan Zweig
"Sizler yeni bir gün doğumunu bekleyebilirsiniz, benim buna gücüm kalmadı."
Sayfa 7Kitabı okudu
Yeryüzünde beni sorguya çekmeyen, bana acı vermeyen bir insan kalmış mıydı hâlâ gerçekten?
Sayfa 61Kitabı okudu
İçimde bir şey haklı çıkmak istemekteydi ama ne yazık ki kendisiyle tek savaşabileceğim, içimdeki öteki Ben'di.
Sayfa 56Kitabı okudu
İnsan bir şey bekliyordu, sabahtan akşama kadar bekliyordu ve hiçbir şey olmuyordu. İnsan tekrar tekrar bekliyordu. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan bekliyor, bekliyor, bekliyordu, düşünüyor, düşünüyordu, şakakları ağrımaya başlayana kadar düşünüyordu. Hiçbir şey olmuyordu. İnsan yalnız kalıyordu. Yalnız. Yalnız.
Sayfa 38Kitabı okudu