İşte bizi biz yapan, en küçük talihsizliklerle en büyük travmaların arasında gidip gelen bu can sıkıcı, acı verici olaylardır. Kişiliğimizin ister istemez birer parçası haline gelen bu irili ufaklı deneyimlerdir. Bunları unutmak, silmek ya da inkâra düşmek değil; tam tersine kabullenmek, benimsemek ve onlarla daha da güçlenmektir önemli olan. İnsan denen varlık, tek tek ayrıştırmadan, bir bütün olarak hesaba katılması gereken tüm bu deneyimlerin birikimidir. Baktığımız bir resimdeki şu ya da bu kusurlu noktaya takılmadan, resmin kendisini görüp keyfini çıkarabilmek gerekir.
Sayfa 20Kitabı okudu
En yakın meyhanede içtiğim bir duble votka
Bir duble daha,bir duble daha ,bir duble de benden
Unutmak istedğin kararlı bir yalvarmadır
Dua değildir ,tanrı yoktur ve adil de sayılmazsın
Göçük altından çıkmaya çalışan yaralı bir gergedansın
Bilmem kaç günlük sakalın ve pis pardesünle
Burnunu sildiğin rengi atmış kalşkolunla
Cildi parçalanmış bir beckett kitabıyla
Bu kenti,çeten sokak köpekleriyle kaç kez dolaşabilirsin
Kaç kez kavga edebilirsin
Sokaklar laf atacaklar
Kaçıp gitmeyi düşündüğün o sahil kasabası dün yandı
Telefon açıp her şeyi ama her şeyi itiraf etmeyi,onu sevdiğini söylemeyi düşündüğün insan dün öldürüldü
... Kendi isteğine göre seçebileceği şeyler çok azdır; görevleri, işin yönetmeliğiyle kararlaştırılmıştır; üst düzeyde çalışanlarla küçük işleri yapanlar arasında pek fazla ayrım yoktur. Hepsi yönetmeliğin kararlaştırdığı görevleri, kararlaştırılan bir hızla, kararlaştırılan yolda yürütürler. Duygular bile ısmarlamadır: Neşe, anlayış, güven, tutku, kimseyle çatışmadan geçinebilme. Böylesine zorlayıcı yollarla olmasa da eğlenme düzeni bile önceden belirlenmiştir. Kitapları kitap kulüpleri, filmleri filmcilerle sinemacılar ve bunların parayla yazdırdıkları reklamlar kararlaştırır; bunlardan arta kalanlar da tekdüzedir hep: Arabayla pazar gezintisi, televizyon saati, kağıt oyunları, toplantılar. Doğumdan ölüme, pazartesiden pazartesiye, sabahtan akşama her şey sırayla dizilmiş, önceden belirlenmiştir. Böylesine düzenlenmiş sıralı işler ağına düşen kişi, insan olduğunu, tek bir birey olduğunu, umutları, umut kırklıkları, üzüntüleri, korkuları, sevgiyi, özlemi, hiçlik ve yalnızlık korkusuyla yaşama olanağının eline yalnız bir kez geçtiğini nasıl olur da unutmaz?..
Sayfa 24Kitabı okudu
Tıpkı Altı yaşındaki kızımın su sorusuyla utandirmasi gibi: " Neden Tanrı'nın iyi olduğunu söylüyorsunuz?" O na demiştim ki: " Birkaç hafta önce kızamık geçirdin ve Tanrı iyi olduğu için seni tamamen iyileştirdi." Küçük kız ise bu cevaptan memnun olmadı: " İyi de baba unutma ki bana kızamıgı gönderende oydu."
Sayfa 123Kitabı okudu
