Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Ah be Vera.
- Bu kitap için bu zamana kadar bir açıklama yapamamıştım.
- Sebebi bu görseli her gördüğümde etkilenmem idi.
- Bu kitabı bitirdiğimde sen 11 günlük bir bebektin. Ben de 11 günlük lohusa;hayatımın en duygusal dönemindeyim..
- Sana baktıkça dünya ölümsüz bir yer olsun istiyordum. Hem bir an önce büyüyüp birlikte daha güzel vakitler geçirelim hem de zaman tam da o an dursun istiyordum.
- Seninle yeni dünya düzenim,"nasıl yetiştirebilirim,kendimi unutur muyum,içe kapanır ya da daha çok sinirli bir birey haline mi gelirim?" derken sen benim beynimi,kalbimi,tüm bedenimi aldın minicik parmaklarınla yoğurdun pamuktan daha yumuşak bir hâle getirdin.
- Şevkatin,duygusallığın,güçlü olmanın,mücadele etmenin en doruğuna çıkarttın beni.
- Bu kitap kadardı vücudun. Ben sana göre bir dev. Her sıkıntılı dönemimde daha sen benimleyken bile gücümü hep senden aldım.
- Kitabın konusu ile seni bağdaştıracak olursam;
- "Ne durum olursa olsun,insan yaşamı boyunca her daim dimdik ayakta durmalıdır".
- Ve yine kendime yakın gördüğüm "Suç Ve Ceza"kitabından alıntılar;
- Dünya hassas kalpler için cehennemdir.
- Her şey insanın içinde yaşadığı ortama, koşullara bağlıdır:
Her şeyi belirleyen ortamdır, insansa bir hiçtir.
- İnsan aklı, algılaması, tutkuların tutsağı oluyor çoğu kez. Ben belki de ondan çok kendime kıydım…
Birlikte Nice Hayatlara Vera °•.
İçinde çok fazla karakter şakının geçtiği bir kitap. Bu tarz kitaplarda genelde karakterleri unutunca okumadan alınacak haz işkenceye dönüşüyor. O yüzden kitaba başlamadan önce ilk ya da son sayfalarına karakterleri araştırıp isimlerinin yanına kısa notlar düşerek başlıyorum okumaya. O şekilde olduğu zaman okumak çok daha kolay oluyor. Unutup
İnsanoğlunun bazı yönlerde ne büyük aşamalar gösterdiğini, bazı yönlerden de ne denli geri kalmış olduğunu düşündüm." İnsanoğlu, hem doğaya ne kadar uygun hem de bir o kadar doğaya düşman. Hem kendini ne kadar çok seven hem de kendi türüne ne kadar zalim. Hem teknolojik açıdan ne kadar gelişmiş hem de okumak, düşünmek konusundan ne kadar
Ne mutlu yeni bir bilgi öğrenene. Bu kitap bilmediğim, üzerine düşünmediğim bir konuda farkındalık yarattı. Ezidiler... Bilmem artık unutur muyum?
İnsanın kendinden olmayanı dışladığı, onu mantıksal kalıplarla süsleyip kendini temize çıkarmaya çalıştığını, insanın içindeki kötü tarafı çok iyi görüyorsunuz.
Diyojen'in dediği gibi ''Ben dünya vatandaşıyım.''
Aklımı bulandıracak kadar derin ve etkileyici! İlerde bu kitabı unutur muyum diye düşünüyorum şimdi. Hep zihnimde kalsın istiyorum. Derin acı dolu bir aşk hikayesi. Ve kesinlikle duygu yüklüydü.
Korkuyu Beklerken
"Korkuyu Beklerken”, Oğuz ATAY’ın ilk okuduğum kitabı. Kitap sekiz kısa hikâyeden oluşuyor. Her bir hikâyede karamsar, umutsuz, yalnız, toplumdaki diğer insanlardan farklı ruh hallerindeki insanların iç dünyalarından örnekler var.
Kimi toplum dışına itilmiş, kimsesiz- sahipsiz kalmış, kimi bir şekilde hayatımıza girmiş, sonrasında unutup gittiğimiz, kimi kendi kendine oluşturduğu bir korku dünyasında yapayalnız kalan ya da yalnız kalmak için kendini bir korku dünyasına hapseden, kimi değer verilmeyi bekleyen, ufacık bir umuda sarılmış mutsuz, yalnız insanların hikayeleri…
Genel olarak, mutsuz ve hayata küsmüş insanların hikâyelerini anlattığından çok olumsuzluk yüklüyor insana ve bu yüzden okumak biraz yorucu. Yine de her bir hikâye ayrı bir tat bıraktı bende. İnsanın ruh dünyasındaki değişimler çok iyi anlatılmış, sanki kendi iç sesinizle konuşuyormuşsunuz gibi akıp gidiyor hikâyeler.
En çok “Ne evet ne hayır” adlı hikâyeyi okurken zorlandım ve bitmesi için sabırsızlandım diyebilirim. Hikâyenin anlatımında sık sık yapılan parantez içindeki açıklamalar beni yordu.
En beğendiğim hikâye, “Korkuyu beklerken”; beni en çok etkileyen ise belki yazarın kendi hikayesi olduğundan “Babama mektup” oldu.
Bu anlattıklarım gözümü korkuttu mu? Hayır. Tam tersi daha çok merak uyandırdı. Sonuç olarak, Bir daha Oğuz ATAY okur muyum? Kesinlikle evet. “Tehlikeli Oyunlar” ve “Tutunamayanlar” okuma listemde yerini aldı bile.
Merak edenlerin okumasını tavsiye ederim ve keyifli okumalar dilerim.
