Hiçbir şey gerçek değil her şey mübah!
Alamut, 10 yıla yakın planlanan, taslağı bittiğinde efsane olacağı bilinen bir eser. Kitabın her sayfası Sabbah'ın dünya görüşü üzerine kurulu. Dil akıcı ve yormuyor. Tarihî ve bilinen bir fikrin kitaplaşıp okunması için tek çare edebî kudrettir.
Yalnızca varoluşsal sancılar çeken, hiçbir dünyevi derdi olmayan bir karakter yaratmak kolay ancak ütopiktir. Yalnız fedailere değil okura da Sabbah'ın kusursuz olduğu kitap boyu dikte ediliyor. Sabbah'ın İbn-i Tahir'e "gerçek varsayılanları anlattığı, yani amacının ulvi olmadığını" okuduğunuz bölümde söylediklerimin doğruluk payı anlaşılacaktır.
Gören gözler için ne ibretler vardır.
Gelgelelim kitabın ideolojisine...
Hiçbir şey gerçek değil. Her şey mübah!
Etrafınızda gördüğünüz her şeyin bir amacı vardır. Varolmak, amaçsızlığa zıt ele alınabildiği için "Tanrı neden yarattı?" Sorusu bizi tanrının muhtaçlığına iter. Hasan, bu farkındalık içinde kavruldukça bir cevabın olmadığına ve kökü olmayan bir ağacın yapraklarının sahte olduğuna inanır. Geçici olmayan bir şey bulamaz. Fikirler, statüler, isimler, hikayeler, peygamberler... Hiçbir şeyin gerçek olmadığını fark ettiğinde her şeyin kontrol edilebileceğini fark eder. Madem hiçbir şey gerçek değil o zaman her şey mübah! Alamut fikri böyle peyda olur.
Bazı fikirler açıklanmaya muhtaçtır. Bazı tabloların derdi bakılmak değil görülmektir.
Tekrarlayayım; gören gözler için ne ibretler vardır.
