son zamanlarda bu durum beni ziyadesiyle üzmekte..
Uyku. Uykusuzluk. Uyuyamamak. Zorunluyum uyumaya. Uyuyamıyorum. Neyliyeyim?
Yer altından notlar 9
iki gündür gerçekleştirdiğim eylem. hayır, mesele uyuyamamak değil, gerçekten de garip bir şekilde uyumak istemiyorum.
Başlangıç: geçen haftasonu pazar sabahı, saat 06:00 gibi yatakta kıvranırken içimdeki sesi dinleyerek dışarı çıkmamla başladı. sabahın altısında taktım kulaklığı, deniz kenarında kimsecikler yokken başladım dolaşmaya. sabah
Uyuyamamak ile uyumamak farklı şeyler.
Uykusuzluk korkusu olanlar konuşur da konuşur.
Uyuyamayan farklıdır, uyumayan farklı.
Yeni bir günden korkan uyumaz mesela. Ne kadar dibe batsa da meçhul sabaha habersiz yakalanma korkusu vardır. Acaba yine ne olacak korkusu vardır. Belki psikolojik süreçler. Uyumayan 'Hiç olmazsa bildiğim sıkıntılarla takılayım...' der ve uyumaz.
Uyuyamamak edilgen ama uyumamak etkendir.
Kafanın içindeki kendi sesinden dolayı uyuyamamak... Her konuya bir cevap, bir çözüm bulmaya çalışıyor. Ve işin kötü tarafı beni hiçbir şekilde dinlemiyor. İstediği gibi konudan konuya atlıyor. Yarın sabah erkenden kalkıp hayat için mücadele etmem gerekmeseydi hiç önemli değildi🤦
Uykusuzluk insana böyle sorular sorduruyor İşte, hiçbir mantığı yok, yine de devamlı sormak istiyorsun çünkü uyuyamamak, sormak demek; insan yanıtını alsa uyuyacak.
Uykusuzluk insana böyle sorular sorduruyor işte, hiçbir mantığı yok, yine de devamlı sormak istiyorsun çünkü uyuyamamak, sormak demek; insan yanıtını alsa uyuyacak.
Sayfa 406Kitabı okudu
Ne kadar az bilirsen o kadar iyi uyursun” der Gorki.
İzahını Sartre yapar; “Uyursan gece biter,uyuyamazsan sen.”
Son noktayı Freud koyar: “Çok uyumak kaçmaktır, uyuyamamak ise yakalanmak.”
