Seni yalnızlığından tanıdım
Kirpikleri kırık çocuk
Çiğneyip durduğun dudaklarından.
Gözlerin küllenmiş yangın yeriydi
Bir eylül göğünün bulut kümeleri
Donuk bakışlarında;
Hüznün nasıl da benziyordu
Benim ilkgençliğime
seni yalnızlığından tanıdım
kirpikleri kırık çocuk
çiğneyip durduğun dudaklarından.
gözlerin küllenmiş yangın yeriydi
bir eylül göğünün bulut kümeleri
donuk bakışlarında;
hüznün nasıl da benziyordu
benim ilk gençliğime.
BİR NEHRİN TUKENİŞİ
Hasretin kançanağı gözlerinde oturuyorsun;
seni soruyorum
hiçbir şey bilmiyorsun…
Hep bir çağlayan gibi senin sevdana aktım;
sen ise sularını kaçıran bir nehir gibi uzaktın...
Tükenişi bir aşkın,
bir nehrin tükenişine benzer.
Ne deniz olabildin,
ne nehir kalabildin...
Kendin ol, kendin ol…
Sen buysan başkası ol!
Buysan kederden öleceğim,
başkası olursan de kimi seveceğim?
/Ne Diyarbakır anladı beni ne de sen;
oysa ne çok sevdim ikinizi de bir bilsen.../
//Yilmaz ODABAŞI //
Benden kentlerce, sayfalarca uzaktın; senden, kaç aşk ve kaç yaş küçüktüm! Sende olmayanlar toplamıydı hayatım ve bana bulaşmayanlarla örülüydü yaşamın! Sıfatına "yeni" dediğim her duygu, sende eski bir yaranın adıydı. Ben, aşk kanamalı gecelerde öleceğim korkusuyla yaşarken, sen her yaralanmada, sabra durmayı başaracak kadar iyi biliyordun merhemini ya da kendini iyileştirmeyi!
Sayfa 38 - destek yayıneviKitabı okudu
Sana Rağmen - elfida
Hayat bazen garipliklerle doludur. Bize içinde bulunduğumuz günü unutturacak kadar garipliklerle hem de.
İçimizi acıtanda o acıyı geçirecek olanda hep aynıdır...Dönüp dolaşıp hep aynı kişiye açılır kapılarımız.. Yanılgılarımız, yangınlarımız,yalnızlığımız hep aynı kişiye yöneliktir aslında...Bazen söylemeden yazdığımız cümleler bazen iç sızısından damlayan hüzünler...Evet! hepsi aynı kişiye...Nedenler ararken nedensiz sevmek bazen...Düşlerden kopmayan koparılamayan bir parça gibi...En dibe vurulmuş bir hal gibi...Dönüp dolaşıp çattığımız yalnızlığımız gibi...Onu sayfalara dökerken çağla gözlerinden muhteşem tebessümüne kadar virgül ve gibilerle sıralamak hayatın en güzel işi olsa gerek...
Söylenmemiş sözlerimdeki acılarımla seviyorum seni...Belki biraz kırık biraz eksik ama kabul et sende bana tam değildin...Yanındayken bile uzaktın bana...Elimi uzatacağım anda soktun bütün boşlukları aramıza...
Ben her daim sessiz çığlığımla seni sevdiğimi haykırırken sen her daim uzak kalmaya çalıştın...Ummadığım anda üzerimde yakaladığım bakışların bağladı beni sana...O anda nedenlerim oldun...Milyonlarca neden ve niçinlerle hep sana dair sorularıma sende cevap aradım...fakat birinin bile cevabını bulamadım...işte o anda anladım... hayat üç şıktan ibaretmiş sevdiğimiz kişi için..
* onunla ya da onsuz
* ya da ona rağmen
* veya ona dair...işte hayat sevdiğin kişi için bu şıklardan birini yaşamakmış...
Sensiz her zaman yaşadım...sensizken sana dairi de yaşadım...şimdi ise sana rağmen yaşıyorum...sözsüz duygusuz hissiz....
Seni kendimden tanıdım çocuk;
Yüreği sürekli çiğnenen bir yol
Gövdesi acılardan acılara köprü
Biraz öfke, biraz umut, çokça onur
Olan kendimden.
Eğildim öptüm yıkık alnından
Uzaktın, kıyamadım sessizliğine
Biraz daha dedim içimden, biraz daha;
Gün olur, onuru güzel çocuk
Acı da yakışır insanın yüreğine.
Sayfa 11
Elimi uzatsam tutabilirdim seni, öyle yakındın. Zamana kokun sinmişti. Belki de uzaktın, günlerce koşsam yetişemezdim sana. Zamana kokun sinmişti.
Tuttum resmini indirdim duvardan.
Duvar ağlamaya başladı.
Sayfa 116 - 1. MektuptanKitabı okudu
Sukru erbas
seni kendimden tanıdım çocuk;
yüreği sürekli çiğnenen bir yol
gövdesi acılardan acılara köprü…
biraz öfke, biraz umut, çokça onur
olan kendimden.
eğildim öptüm yıkık alnından
uzaktın, kıyamadım sessizliğine
biraz daha dedim içimden, biraz daha;
gün olur, onuru güzel çocuk
acı da yakışır insanın yüreğine.
Şükrü Erbaş
Tüm lazlara
Namu nena vigura skanda noğarğaluşa?
Mendra ûi
Mot var viövaûi
Dopstibi
Dopstibişi iâiéaôûi
İbgarûi-i!