"-Hasan ben de seni bekliyordum.
+Beni mi bekliyordun?
-Evet seni, gelip ölümüme şahit olman için.
+Neden? Ben ölümden öyle korkuyorum ki!
-Biliyorum,anne rahminin karanlığındaki bebeğe de dışarıda aydınlık bir dünya var deseler, yüce dağları ve dalgalanan ovaları, çiçek açan güzelim bahçeleri, çağlayan ırmakları, yıldızlarla dolu gök kubbesi ve parıldayan güneşi olan bir dünya, tüm bu güzellikleri bildiğin halde karanlıkta kapalı kalmaya devam edersen, doğmamış çocuk tüm bu harikalardan bihaber olduğu gibi duysada hiçbirine inanmaz. Aynı bizim ölümü şimdiden anlayamamız gibi. İşte bu yüzden korkarız. Gitmeyi istemeyiz, ne olacağını bilmeyiz ama günü gelince hepimiz gideceğiz.
+Ama ölüm aydınlık olamaz çünkü o her şeyin sonu.
-Ölüm nasıl olur da başlangıcı olmayan bir şeyin sonu olabilir Hasan, güzel oğlum düğün gecemde kederli olma, üzülme.
+Düğün gecende mi?
-Evet, ben nihayet ebediyetle evleniyorum."
*|Bab'aziz (2005 - Nacer Khemir)
#Sevdiğimşiirler15
Lâ tahzen! (Üzülme!)
İnsanlar senin kalbini kırmışsa üzülme!
Rahman: (c.c), “Ben kırık kalplerdeyim” buyurmadı mı?
O halde ne diye üzülürsün ey can?
Gündüz gibi ışıyıp durmak istiyorsan;
Gece gibi kapkaranlık nefsini yak !..
“Derdim var” diyorsun;
Dert insanı Hakk´a götüren Burak´tır; sen bunu bilmiyorsun.
Sanma ki dert sadece sende
"Üzülme baba," dedim, "alt tarafı bir ev, alt tarafı beton parçası ya. Çalışır ederiz, yine alırız. Ben de çalışırım bundan sonra, söz, alırız bir ev daha." "Ona üzülmüyorum ki ben," dedi babam. "Her ay evin taksitini ödedik de ne oldu. Bak, uçup gitti elimizden balon gibi. Keşke seni ağlatmasaydık çocukken. Keşke sana o akülü arabayı alsaydık."
Sayfa 60Kitabı okudu
En Etkili İlaç Sevgidir
