Huzursuzlugun kitabı..
‘’Bu kitap hiç hayatı olmamış bir adamın biyografisidir’’ diyor yazar fernando pessoa.nereli olduğunu , ırkını vs yazma gereği görmüyorum.
Saadet özen tarafindan çevrilen bi eser. Başkası çevirse bu kadar tad alirmiydim bu kitaptan bilmiyorum.. 700 sayfalık bi eser ..bi çok sitede sesli olarak okumalari var.
Pessoa’nın ölümünden sonra ortaya çıkan yazılarından ve günlüklerinden toplanan bi eser..
Roman bir mektupla başlıyor ve Pessoa bu mektubu arkadaşına gönderiyor. Arkadaşı ise 6 hafta sonra intihar ediyor. Mektubun gönderilmesinden kısa süre sonra arkadaşı intihar ettiyse bu mektupta ne yazıyor olabilir, inceleyelim. ‘’Dipsiz bir bunalımdayım bugün – hepsi bu. Sözlerimin saçmalığı halime tercüman olsun.’’ diyerek mektubuna başlamış, ‘’Tam olarak delilik sayılmaz bu halim, ama delirenler herhalde kendilerine acı veren şeye teslim oluyordur, ruhundaki sarsıntılardan yavaş yavaş zevk almayı öğreniyordur – hissettiklerim de buna pek uzak sayılmaz doğrusu. Hissetmek ne renktir acaba?’’ diyerek mektubuna son veren Pessoa’nın aslında oldukça karamsar bir ruh halinde olduğu aşikar.. bazıları bunu annesi çok erken yaşta kaybetmesine bağlıyor..bence onun karakteri bu.yani annesi hayatta da olsa ruhu sıkıntılı birisi (!).
Karanlık havalarda yağmurlu günlerde okursanız sizi depresyona sokacak bi eser .
Suç ve cezadan sonra bence okunması gereken ikinci eser..
Şahsi fikrim .
Selametle.
